Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
|
Rajmund Ambroziak (ur. 23 stycznia 1932 w Łodzi, zm. 20 maja 1996, tamże) – polski pianista, kameralista, akompaniator, dyrygent, profesor Akademii Muzycznej w Łodzi, dyrektor i kierownik artystyczny Teatru Muzycznego w Łodzi.
Życiorys
Ambroziak rozpoczął naukę gry na fortepianie podczas II wojny światowej, będąc uczniem Antoniego Dobkiewicza[1]. Po II wojnie światowej uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Gabriela Narutowicza w Łodzi[1][2]. W 1951 ukończył naukę w Państwowej Szkole Muzycznej u A. Dobkiewicza, następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie fortepianu w klasie Marii Wiłkomirskiej oraz w klasie kameralistyki u Kiejstuta Bacewicza, uzyskując dyplom w obu klasach w 1958, dodatkowo w 1962 uzyskał dyplom ze śpiewu[3].
Rozpoczął pracę jako pedagog, pracując w latach 1953–1955 w Społecznym Ognisku Artystycznym w Łodzi, gdzie uczył gry na fortepianie, akompaniamentu oraz przedmiotów teoretycznych. Następnie uczył w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia (1959–1961) i II stopnia (1957–1980). Od 1955 uczył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, w latach 1972–1981 był prodziekanem, a następnie również dziekanem Wydziału Wokalno-Aktorskiego. Ponadto był kierownikiem Katedry Wokalistyki oraz Kameralistyki. W 1988 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1993 zwyczajnego[3].
Był Członkiem Rady Społecznej Wyższych Uczelni Artystycznych przy WRN miasta Łodzi[3]. Był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Muzycznego w Łodzi oraz dyrygentem do roku 1990[4].
Działalność artystyczna
Ambroziak początkowo podczas studiów występował jako solista. Z czasem również został kameralistą i akompaniatorem – stale współpracował z: Teresą Żylis-Garą, Delfiną Ambroziak, Zdzisławą Donat, Teresą Wojtaszek-Kubiak, Zdzisławem Krzywickim, Andrzejem Saciukiem, Kazimierzem Kowalskim, Romualdem Tesarowiczem, z którymi występował zarówno w Polsce, jak i w Niemczech, Francji, Belgii, Holandii, Szwajcarii, Austrii, Hiszpanii i ZSRR. Dokonał kilkudziesięciu nagrań dla Polskiego Radia z wieloma śpiewakami[1].
Jako akompaniator był współautorem sukcesów artystów na międzynarodowych konkursach, w tym m.in.: Teresy Żylis-Gary w Monachium (1960), Zdzisławy Donat i Zdzisława Krzywickiego w Tuluzie (1967), Heleny Łazarskiej w s’Hertogenbosch (1965), Stefanii Toczyskiej w Paryżu (1972)[1].
Życie prywatne
Jego żoną była śpiewaczka operowa – Delfina Ambroziak. Para rozwiodła się w 1967[5].
Upamiętnienie
Po jego śmierci Akademia Muzyczna w Łodzi wydała płytę „Rajmund Ambroziak In Memoriam”[6].
Nagrody
- Nagroda Miasta Łodzi (1983) za działalność artystyczną w dziedzinie upowszechniania kultury muzycznej[7],
- Nagrody I i III stopnia Ministra Kultury i Sztuki[3].
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Srebrny Krzyż Zasługi,
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”[3].
Przypisy
- 1 2 3 4 Stanisław Dybowski , Słownik pianistów polskich, Selene, 2003, ISBN 978-83-910515-5-9 [dostęp 2022-11-03] (pol.).
- ↑ Absolwenci | II Liceum Ogólnokształcące im. Gabriela Narutowicza w Łodzi [online], lo2-lodz.edupage.org [dostęp 2022-11-03] .
- 1 2 3 4 5 Katarzyna Janczewska-Sołomko , Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, Impuls, 2008, OCLC 300008454 [dostęp 2022-11-03] .
- ↑ Pomnik Łódzkiej Tożsamości [online], Fundacja Ulicy Piotrkowskiej [dostęp 2022-11-03] .
- ↑ Radość wspólnego istnienia, „Angora”, dziennikteatralny.pl, 24 października 2013 [dostęp 2022-11-03] .
- ↑ Akademia Muzyczna w Łodzi – Rajmund Ambroziak in memoriam [online], Akademia Muzyczna w Łodzi [dostęp 2022-11-03] .
- ↑ Nagrody Miasta Łodzi. Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Łodzi (bip.uml.lodz.pl). [dostęp 2022-09-25].