Racibor Bogusławowic (ur. w okr. 1150–1156, zm. 14 lub 15 stycznia 1183^[1]) – najstarszy syn księcia pomorskiego i szczecińskiego Bogusława I oraz jego pierwszej żony Walpurgi; zięć Mieszka III Starego.

Racibor w źródłach

Data jego ślubu z córką księcia wielkopolskiego Mieszka III (przypuszcza się, że nosiła imię Salomea^[2]) jest nieznana. Doszło do niego najprawdopodobniej w latach 1173–1174, za czasów pierwszego pryncypatu księcia piastowskiego. Z mariażu pochodziło przypuszczalnie dwoje dzieci Bogusław I Raciborowic oraz Dobrosława ze Sławna^[3], którzy w nauce czasem są identyfikowani z Bogusławem II oraz Dobrosławą pomorską, dziećmi Bogusława I^[4] lub z innymi filiacjami Raciborów, które są przez badaczy odrzucane^[5].

Racibor zmarł jeszcze za życia ojca i został pochowany w kościele benedyktynów w Słupi nad Pianą^[6][2].

W ostatnich latach pojawiły się przypuszczenia, że Racibor Bogusławowic może być tożsamy z Raciborem II, domniemanym księciem sławieńskim lub, ewentualnie, że był protoplastą tamtejszej dynastii. Dyskusyjna jest jednak sprawa wydzielenia synowi dzielnicy jeszcze za życia ojca. Pod datą 18 maja 1183 w Nekrologu lubińskim zanotowano komemorację księcia Racibora (łac. Ratiborus dux), co może wskazywać na panowanie Racibora w ziemi sławieńskiej. Nota nekrologu lubińskiego jest jednak zagadkowa, gdyż w roczniku klasztoru kołbackiego, z którego znana jest data śmierci Racibora – nie jest on tytułowany księciem^[7].

Genealogia

Przypisy

Bibliografia

• EdwardE. Rymar EdwardE., Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056 .brak strony (książka)
• Szymański J.W., Książęcy ród Gryfitów, Goleniów – Kielce 2006, ISBN 83-7273-224-8.