Pył międzyplanetarny – rodzaj pyłu kosmicznego, znajdujący się w przestrzeni międzyplanetarnej, to jest w przestrzeni pomiędzy planetami Układu Słonecznego lub innego układu planetarnego. Jednym z przejawów istnienia pyłu międzyplanetarnego jest występowanie światła zodiakalnego.
Źródła pyłu międzyplanetarnego
Źródłem pyłu międzyplanetarnego jest fragmentaryzacja mniejszych ciał Układu Słonecznego, w szczególności zaś:
- kolizje planetoid i meteoroid
- aktywność i rozpad komet
- kolizje wewnątrz pasa Kuipera
- napływ pyłu międzygwiazdowego
Wielkość ziaren pyłu
W ogólności za pył międzyplanetarny uznaje się cząstki o rozmiarach od około 10-8 m do około 10-3 m[1] (0,01–1000 µm).
Pył międzyplanetarny oświetlany promieniowaniem Słońca emituje promieniowanie w zakresie podczerwieni (promieniowanie termiczne) oraz w zakresie widzialnym (światło zodiakalne). Umożliwia to oszacowanie wielkości ziaren pyłu międzyplanetarnego w zakresie 20–200 µm[1][2][3][4]. Większe ziarna są określane już jako meteoroidy[5]. Wielkość ziaren pyłu międzyplanetarnego można też określić badając okazy, które przeniknęły do atmosfery ziemskiej.
Przypisy
- 1 2 Mark V. Sykes, Eberhard Grün, William T. Reach, Peter Jenniskens: Comets II: The interplanetary dust complex and comets. Tucson: University of Arizona Press, 2004, s. 677-693. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
- ↑ William T. Reach. Zodiacal emission. I - Dust near the earth's orbit. „Astrophysical Journal”. 335, s. 468-485, 1988. DOI: 10.1086/166940. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
- ↑ William T. Reach. Zodiacal emission. II - Dust near ecliptic. „Astrophysical Journal”. 369, s. 529-543, 1991. DOI: 10.1086/169782. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
- ↑ William T. Reach. Zodiacal emission. III - Dust near the asteroid belt. „Astrophysical Journal”. 392 (1), s. 289-299, 1992. DOI: 10.1086/171428. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
- ↑ Martin Beech, Duncan Steel. On the Definition of the Term Meteoroid. „Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society”. 36 (3), s. 281-284, 1995. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).