Przystanek autobusowy w Gdańsku przy ul. Wita Stwosza

Przystanek komunikacyjny – miejsce przeznaczone do wsiadania lub wysiadania pasażerów na danej linii komunikacyjnej, w którym umieszcza się informacje dotyczące w szczególności godzin odjazdów środków transportu[1].

Przystanek to w transporcie drogowym miejsce zatrzymywania się pojazdów transportu publicznego, oznaczone odpowiednimi znakami drogowymi[2], jest to również peron w transporcie kolejowym oraz przystań usytuowana na wodach śródlądowych[3].

W polskim systemie prawnym przystanki nie są obiektami budowlanymi, a miejscami wyznaczonymi przez organizację ruchu drogowego i oznakowanie (pionowe znaki informacyjne D-15, D-16, D-17 oraz ew. poziomy znak P-17)[4]. Pasem drogowym, w obrębie którego zlokalizowany jest przystanek, administrowany jest przez właściwego zarządcę drogi publicznej, a jeśli przystanek jest zlokalizowany na terenie prywatnym - przez właściciela terenu[5].

Zarządcy dróg publicznych są zobowiązani uwzględniać uchwały rad gmin w sprawie wstępnej lokalizacji przystanków i wyznaczać odpowiednią docelową lokalizację przystanków, a także nieodpłatnie udostępniać samorządowi terytorialnemu fragment pasa drogowego na budowę infrastruktury przystankowej[5].

Samorządy określają sieć przystanków komunikacyjnych, a przewoźnicy drogowi mogą uwzględniać w rozkładach jazdy tylko przystanki uchwalone przez samorządy[5].

Samorządy są uprawnione do pobierania opłat za korzystanie z przystanków przy drogach publicznych, których maksymalne stawki określa ustawodawca[5].

W transporcie kolejowym pod pojęciem przystanku osobowego funkcjonuje miejsce wskazane w rozkładzie jazdy pociągów, w którym zaplanowane jest zatrzymanie pociągu, na ogół w celu wykonania konkretnych działań, takich jak np. umożliwienie pasażerom wsiadania do pociągu i wysiadania z niego[6].

Zobacz też

Przypisy

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.