Przylep
Osiedle Zielonej Góry
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miasto

Zielona Góra

Dzielnica

Nowe Miasto

W granicach Zielonej Góry

od 1 stycznia 2015

SIMC

0917477

Strefa numeracyjna

68

Tablice rejestracyjne

FZ

Położenie na mapie Zielonej Góry
Mapa konturowa Zielonej Góry, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Przylep”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Przylep”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Przylep”
Ziemia51°58′12″N 15°26′58″E/51,970000 15,449444

Przylep[1] (niem. Schertendorf[2]) – część miasta i osiedle administracyjne Zielonej Góry położona nad rzeką Łącza. Do końca 2014 była największą wsią leżącą na terenie gminy Zielona Góra.

W Przylepie znajduje się trawiaste lotnisko Zielona Góra-Przylep z siedzibą Aeroklubu Ziemi Lubuskiej a także przystanek kolejowy. Funkcjonują tu Zespół Edukacyjny nr 6 oraz parafia św. Antoniego.

Na terenie Przylepu działają liczne zakłady produkcyjne z różnych branż. Do najbardziej znanych należą m.in. WGM i Masterchem – producenci opakowań, salon i serwis Mercedesa, spedycja Rossner oraz Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych Przylep.

Swoją siedzibę ma tu Towarzystwo Sportowe Przylep, klub piłkarski założony w 1946 roku i występujący w zielonogórskiej B-klasie.

Liczba ludności

  • 2006 – 2772
  • 2007 – 2778
  • 2008 – 2813
  • 2009 – 2855
  • 2010 – 2877
  • 2011 – 2960
  • 2012 – 2985
  • 2013 – 3026

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1400, wymieniając jako właściciela wsi Siegmunda von Lesslau. Po rodzie Lesslau Przylep należał do rodu Landeskronów. W XVII wieku Melchior Landeskron oskarżył w 1662 roku 85-letnią wiejską znachorkę Kliche o podpalenie swojej karczmy. Ta, torturowana, wskazała na dwie inne kobiety, te zaś na kolejne. Spośród 22 oskarżonych w procesach „czarownic zielonogórskich” część uznana za czarownice została spalona na wzgórzu zwanym Mauseberg (obecnie Górą Mystka).

Położony nad Złotą Łączą Przylep posiadał cztery młyny wodne. W latach 1860–1885 zbudowano brukowaną drogę łącząca wieś z Zieloną Górą, a w 1870 roku uruchomiono biegnącą tędy linię kolejową i stację.

W 1908 roku Przylep posiadał jeszcze 12 ha winnic, które miały opinię bardzo dobrych i wydajnych.

W latach 1974–1975 szwedzka firma Byggproduktion AG wybudowała w Przylepie kombinat przetwórstwa mięsnego, o którym pisano, że był jednym z „największych w Europie”. Przedsiębiorstwo połączono z działającymi w Zielonej Górze zakładami mięsnymi, miało za zadanie obsługę przetwórstwa w dawnych województwach zielonogórskim i gorzowskim. Zakłady Mięsne Przylep działały do 1994, rok później sytuacja finansowa firmy była tak zła, że zdecydowano się na ogłoszenie upadłości. Upadły zakład przejął 15 Narodowy Fundusz Inwestycyjny, produkcję zawieszono, a obiekty popadły w ruinę[3].

Filia Groß-Rosen

Od października 1944 niedaleko wsi istniał obóz KL Schertendorf będący jedną z filii obozu koncentracyjnego Groß-Rosen. Przebywali w nim Żydzi, w większości pochodzący z Węgier, pracujący w Zielonej Górze (wówczas niem. Grünberg) przy budowie wagonów kolejowych dla firmy Beuchelt&Co. Pod koniec lutego 1945 obóz ewakuowano, a jego więźniowie trafili do KL Bergen-Belsen[4][5].

Zabytki

  • Kościół parafialny pw. św. Antoniego, powstały w 1947 z dawnej sali tanecznej[6].
  • Dzwonnica neogotycka z XIX wieku

Przypisy

  1. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  2. ↑ Ziemia Lubuska. ziemialubuska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-14)]. [dostęp 2013.03.19]
  3. ↑ Rzeczpospolita, Ekonomia, O losach firmy zdecydowały sklepy, 8 stycznia 1996
  4. ↑ Filie obozu KL Groß-Rosen. Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy. [dostęp 2009-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-21)].
  5. ↑ Abraham Kajzer, Za drutami śmierci, Wałbrzych: Muzeum Gross-Rosen, 2013, ISBN 978-83-89824-09-7.
  6. ↑ Strona parafii w Przylepie. [dostęp 2015-01-05].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.