Typ herbu | |
---|---|
Alternatywne nazwy |
Prozna |
Pierwsza wzmianka |
1393 (zapis) |
Przosna (Prozna) – polski herb szlachecki, używany przez kilkanaście rodzin głównie z ziemi dobrzyńskiej i poznańskiej. Herb nosił zawołanie identyczne z nazwą - Przosna[1].
Opis herbu
Według współczesnych zasad blazonowania herb można opisać następująco:
W polu błękitnym pod trzema wieżami blankowanymi srebrnymi lew złoty, w prawą stronę obrócony, z otwartą paszczą i wyciągniętym językiem.
Klejnot pięć piór strusich.
Labry błękitne podbite złotem.
Według zapiski sądowej z 1416 r. herb jest dwupolowy, na górnym pasie trzy wieże, w dolnym połowa lwa. Inną odminą herbu podawaną przez J. Siebmachera jest w polu złotym na murze czarnym o trzech wieżach blankowanych lew czerwony.[2].
Najwcześniejsze wzmianki
Nie są znane pieczęcie średniowieczne. Najstarsza wzmianka sądowa pochodzi z 1393 r. (Die ältesten grosspolnischen Grodbücher). Herb zachował się (ale w innej formie) na fryzie heraldycznym w opactwie w Lądzie, znany jest także z opisu Długoszowych Klejnotów i z wizerunku w ich kontynuacji, Stemmata Polonica[3]
Etymologia
Według Józefa Szymańskiego, nazwa herbu jest imionowa, mająca odniesienie w nazwie osobowej, ewentualnie topograficzna (wodna)[3].
Według Andrzeja Kulikowskiego, nazwa herbu pochodzi najprawdopodobniej od wsi Prosna, leżącej nad rzeką o tej samej nazwie. Według najstarszych ksiąg grodzkich poznańskich większość rodzin tego herbu była osiedlona nad rzeką Prosną[2].
Legenda herbowa
Podczas oblężenia zamku Przemęt nad Przosną przez Czechów, dowódca polskiej załogi dowiedziawszy się o drążonym przez wroga podkopie, zabił swego sługę, a jego ciało wraz z rzekomym listem polskiego króla, podrzucił w podkopie. Czesi zobaczywszy wiadomość o nadciągającej pomocy dla oblężonych postanowili w odstąpić od oblężenia. Podczas tego odwrotu załoga zamku zadała spore straty w ludziach wojskom czeskim. Dowódca zamku w nagrodę został nobilitowany herbem zwanym Przosna, od pobliskiej rzeki, z lwem symbolizującym śmiałość oraz wieżami symbolizującymi rozum[4].
Herbowni
Lista sporządzona została na podstawie wiarygodnych źródeł, zwłaszcza klasycznych i współczesnych herbarzy. Należy jednak zwrócić uwagę na częste zjawisko przypisywania rodom szlacheckim niewłaściwych herbów, szczególnie nasilone w czasie legitymacji szlachectwa przed zaborczymi heroldiami, co zostało następnie utrwalone w wydawanych kolejno herbarzach. Identyczność nazwiska nie musi oznaczać przynależności do danego rodu herbowego. Przynależność taką mogą bezspornie ustalić wyłącznie badania genealogiczne.
Najpełniejszą listę herbownych stworzył Tadeusz Gajl w Herbarzu polskim od średniowiecza do XX wieku z 2007 roku. Lista zawiera 19 nazwisk[5]: Baliński, Bobocki, Gorzeński, Heymzot, Knyszyński, Krzyniecki, Krzyszyński, Lubaski, Lubieński, Niemieczkowski, Niemierzowski, Pyrzewski, Słopanowski, Stopanowski, Wielżyński, Wieżeński, Wilżeński, Wilżyński, Wimbor, Wołżyński
Znani herbowni
- Jan Baliński - wojewoda pomorski
- Walerian Wilżyński - sędzia ziemski smoleński, uczestnik wojen z Moskwą, poległ pod Smoleńskiem w 1663 r.
Bibliografia
- Andrzej Kulikowski, Wielki herbarz rodów polskich, Warszawa 2005, str. 280-281.
Linki zewnętrzne
- Herb Przosna z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Tomasz Kwapiński, Herby Rycerstwa Polskiego
Przypisy
- ↑ Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 155. ISBN 83-7391-166-9.
- 1 2 Andrzej Kulikowski: Wielki herbarz rodów polskich. Warszawa: Świat Książki, 2005, s. 280-281. ISBN 83-7391-523-0.
- 1 2 Józef Szymański: Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego. Warszawa: PWN, 1993, s. 244-245. ISBN 83-01-09797-3.
- ↑ Marek Derwich Marek Cetwiński: Herby legendy dawne mity. Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 147-148. ISBN 83-03-01809-4.
- ↑ Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 406-539. ISBN 978-83-60597-10-1.