Błędnik błoniasty – schemat. Przewód śródchłonki widoczny w dolnej części rysunku i oznaczony jako ductus endolymphaticus

Przewód śródchłonki (łac. ductus endolymphaticus) – w anatomii człowieka część błędnika błoniastego. Jest to wąski kanał długości 7–9 milimetrów odchodzący od woreczka. Po drodze przyjmuje drobny przewód, który łączy go z łagiewką. Biegnie w kostnym kanaliku zwanym wodociągiem przedsionka[1]. Wychodzi on z części skalistej kości skroniowej na tylną powierzchnię piramidy przez otwór zewnętrzny wodociągu przedsionka (łac. apertura externa aqueductus vestibuli). Leży tam w przestrzeni zewnątrzoponowej[1][2]. Jego koniec rozszerza się tworząc worek śródchłonki[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 454–457, ISBN 978-83-200-3258-1.
  2. ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 347, ISBN 978-83-200-4323-5.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.