Przestrzeń Aleksandrowa – przestrzeń topologiczna, dla której część wspólna dowolnej rodziny jej podzbiorów otwartych jest zbiorem otwartym. Przestrzenie Aleksandrowa zostały zdefiniowane przez Pawła Aleksandrowa w roku 1937 pod nazwą „przestrzenie dyskretne”[1].
Charakteryzacja
Jeżeli jest przestrzenią topologiczną, to następujące warunki są równoważne:
- jest przestrzenią Aleksandrowa,
- Suma dowolnej rodziny zbiorów domkniętych w jest zbiorem domkniętym,
- Dla każdego punktu istnieje najmniejsze (w sensie inkluzji) jego otoczenie otwarte,
- Filtr otoczeń otwartych dowolnego punktu jest domknięty na dowolne przekroje,
- Operacja wnętrza na jest rozdzielna względem dowolnych przekrojów,
- Operacja domknięcia na jest rozdzielna względem dowolnych sum mnogościowych,
- Istnieje taki praporządek na że zbiór jest otwarty wtedy i tylko wtedy, gdy implikuje dla każdych
- Istnieje taki praporządek na że zbiór jest otwarty wtedy i tylko wtedy, gdy implikuje dla każdych
- Istnieje taki praporządek na że zbiór jest domknięty wtedy i tylko wtedy, gdy implikuje dla każdych
Przykłady
- Każda skończona przestrzeń topologiczna jest przestrzenią Aleksandrowa.
- Przestrzeń dyskretna jest topologią Aleksandrowa.
- Zbiór liczb rzeczywistych jest przestrzenią Aleksandrowa z topologią wprowadzoną przez bazę
Własności
- Przestrzeń T1 jest przestrzenią Aleksandrowa wtedy i tylko wtedy, gdy jest dyskretna. W szczególności jedynymi przestrzeniami metryzowalnymi Aleksandrowa są przestrzenie dyskretne.
- Podprzestrzeń, przestrzeń ilorazowa i skończony produkt przestrzeni Aleksandrowa są przestrzeniami Aleksandrowa.
- Obraz przestrzeni Aleksandrowa poprzez przekształcenie ciągłe jest przestrzenią Aleksandrowa.
Przypisy
- ↑ Pawieł Aleksandrow, Diskrete Räume, Mat. Sb. (N.S.) 2 (1937), s. 501–518.
Bibliografia
- Peter T. Johnstone, Stone spaces, Cambridge University Press (1982)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.