Przepiór wirginijski
Colinus virginianus[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

przepiórowate

Podrodzina

przepióry

Rodzaj

Colinus

Gatunek

przepiór wirginijski

Synonimy
  • Tetrao virginianus Linnaeus, 1758[2]
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Przepiór wirginijski (Colinus virginianus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny przepiórowatych (Odontophoridae), zamieszkujący Amerykę Północną.

Systematyka

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwadzieścia podgatunków C. virginianus[4]:

  • C. virginianus virginianus (Linnaeus, 1758) – przepiór wirginijski[5] – od południowo-środkowej Kanady po Florydę. Obejmuje proponowane podgatunki marilandicus i mexicanus.
  • C. virginianus floridanus (Coues, 1872) – Floryda, Bahamy.
  • †C. virginianus insulanus Howe, 1904 – takson wymarły, występował na Key West w stanie Floryda.
  • C. virginianus cubanensis (G. R. Gray, 1846) – Kuba.
  • C. virginianus taylori Lincoln, 1915 – środkowe USA.
  • C. virginianus ridgwayi Brewster, 1885 – Sonora.
  • C. virginianus texanus (Lawrence, 1853) – południowo-zachodni Teksas do Coahuili, Nuevo León i Tamaulipas.
  • C. virginianus maculatus Nelson, 1899 – wschodnio-środkowy i środkowy Meksyk.
  • C. virginianus aridus Aldrich, 1942 – północno-wschodni Meksyk.
  • C. virginianus graysoni (Lawrence, 1867) – przepiór rdzawy[5] – zachodnio-środkowy Meksyk.
  • C. virginianus nigripectus Nelson, 1897 – wschodni Meksyk.
  • C. virginianus pectoralis (Gould, 1843) – przepiór czarnopierśny[5] – środkowe Veracruz.
  • C. virginianus godmani Nelson, 1897 – wschodnie Veracruz.
  • C. virginianus minor Nelson, 1901 – Tabasco, północno-wschodnie Chiapas.
  • C. virginianus insignis Nelson, 1897 – południowo-wschodnie Chiapas, północno-zachodnia Gwatemala. Obejmuje proponowany podgatunek nelsoni.
  • C. virginianus salvini Nelson, 1897 – południowe Chiapas.
  • C. virginianus coyoleos (Statius Müller, 1776) – przepiór czarnogłowy[5] – wschodnia Oaxaca, północne Chiapas.
  • C. virginianus thayeri Bangs & J. L. Peters, 1928 – północno-wschodnia Oaxaca.
  • C. virginianus harrisoni Orr & J. D. Webster, 1968 – południowo-zachodnia Oaxaca.
  • C. virginianus atriceps (Ogilvie-Grant, 1893) – zachodnia Oaxaca.

Morfologia i ekologia

Długość ciała 25 cm. Wierzch ciała brązowy, z kasztanowatymi smugami; spód biały, z czarnymi plamkami. U samca czarne ciemię, brwi szeroki i długie, ciągną się na kark; poniżej czarne paski oczne, które kontrastują z brwiami; gardło białe. U samicy czerń została zastąpiona brązem, a spód biały na kolor płowy. W chłodne dni widywany w stadach liczących ok. 8–25 ptaków. Spłoszony chowa się w gęstym poszyciu, podczas zimy nocuje grupowo w zaspach; w razie nagłego zagrożenia wzbija się w powietrze.

Zasięg, środowisko

Rzadkie lasy i pola Ameryki Północnej. Introdukowany w południowej Europie, gdzie gniazduje m.in. w centralnej Francji (rzadki) i północnych Włoszech[6].

Przypisy

  1. ↑ Colinus virginianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Northern Bobwhite (Colinus virginianus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  3. ↑ Colinus virginianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Megapodes, guans, guineafowl, New World quail. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-19]. (ang.).
  5. 1 2 3 4 Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Odontophorinae Gould, 1844 - przepióry (wersja: 2019-05-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-19].
  6. ↑ Lars Svensson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa. Multico, 2012, s. 422. ISBN 978-83-7073-972-0.

Bibliografia

  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.