Świątynia Kościoła Południowych Indii w Mudalur, dystrykt Tuticorin.
CSI Anderson Church w Ćennaj.

Protestantyzm w Indiach – bierze swoje początki w XVII wieku, od misjonarzy holenderskich. Obecnie w Indiach żyje ok. 19 milionów (59% wszystkich chrześcijan) protestantów różnych denominacji. Jednak przy ponad miliardzie mieszkańców Indii, to zaledwie 1,5%[1].

Zgodnie z Operation World największe wyznania i grupy to: Kościoły ewangelicko-unijne (ok. 6 mln), zielonoświątkowcy (5,2 mln), baptyści (4-5 mln), adwentyści dnia siódmego (2,7 mln), luteranie (ok. 2 mln), prezbiterianie (1-2 mln) i metodyści (1-2 mln).

Historia

W XVII wieku do Indii dotarli holenderscy protestanci, którzy, w przeciwieństwie do pierwszych misjonarzy katolickich, nie ingerowali zanadto w chrześcijańskie i niechrześcijańskie tradycje malankarskie.

Pod koniec XVIII w. działania misyjne rozpoczęli także anglikanie. Pod wpływem misjonarzy anglikańskich w Syriackim Kościele Prawosławnym Malankaru postanowiono przeprowadzić reformy. Przyczyniły się do tego sytuacja polityczna, społeczna i eklezjalna. Zwłaszcza ta ostatnia - brak sprawnego kierownictwa Kościoła, znikoma wiedza biblijna, narzucony duchowieństwu celibat - sprawiła, że oferta misjonarzy protestanckich stała się bardzo atrakcyjna. Próba reformy skończyła się schizmą i ekskomuniką "reformatorów", którzy pod koniec XIX w. utworzyli własny Syriacki Kościół Mar Tomasza z Malabaru (Mar Thoma Church). Zachowali dotychczasowy obrządek antiocheński w ogólnych zarysach, ale zgodnie z tradycją protestancką usunęli wszystkie wezwania do Marii, świętych, modlitwy za zmarłych itp. Kościół ten pozostaje w komunii z Kościołem Anglikańskim. W 1961 r. grupa wiernych Syriackiego Kościoła Mar Tomasza z Malabaru o poglądach radykalnie protestanckich utworzyła własny Ewangeliczny Kościół Świętego Tomasza (St. Thomas Evangelical Church).

W Indiach od XVIII w. działały także inne misje protestanckie, m.in. luterańskie (niemieckie i duńskie), baptystyczne, prezbiteriańskie (szkockie i amerykańskie), metodystyczne (amerykańskie). W wieku XIX można było spotkać misjonarzy reprezentujących większość europejskich i amerykańskich odłamów protestantyzmu. Protestanci przyczynili się m.in. do przełożenia Biblii na różne dialekty indyjskie. Izolacja, a przede wszystkim nieefektywność działań, prowadzonych przez małe grupy protestanckie, spowodowała konieczność współpracy tych społeczności i konsultowania najważniejszych kwestii związanych z propagowaniem chrześcijaństwa reformowanego. Zaowocowało to powstawaniem różnych ekumenicznych i wielonarodowościowych wspólnot (np. Federacji Kościołów Ewangelikalnych i Luterańskich w Indiach - 1901, czy Zjednoczonego Kościoła Indii Południowych - 1924). W 1947 r. większość wyznań protestanckich utworzyła Kościół Południowych Indii (The Church of South India). W skład tego Kościoła weszła również grupa chrześcijan obrządku antiocheńskiego. W r. 1970 powstał podobny Kościół Indii Północnych (The Church of North India)[2].

Znaczną część protestantów w Indiach stanowią baptyści. Pierwsi misjonarze baptystyczni dotarli do północno-wschodnich Indii w 1836 roku. Początkowo ewangelizacja polegała na edukacji i rozpowszechnianiu fragmentów Pisma Świętego poprzez wykorzystanie prasy drukarskiej pośród ludów Shan i Khamti. W 1984 roku stowarzyszenie baptystyczne CBCNEI obejmowało 400.000 ochrzczonych członków w 3627 kościołach. W 2011 roku CBCNEI składa się z sześciu konwencji członkowskich: Konwencja Baptystów Assam, Rada Kościołów Baptystów Arunachal, Konwencja Baptystów Garo, Konwencja Baptystów Karbi Anglong, Konwencja Baptystów Manipur i Rada Kościołów Baptystów Nagaland. Obejmują one rodzinę baptystyczną, z 94 stowarzyszeń w 7804 kościołach i 1.045.455 ochrzczonych członków[3].

Obecnie

Nieoficjalnie mówi się, że chrześcijanie to już 6,5% populacji. Rozwija się szeroko ruch kościołów domowych, szczególnie w Indiach Północnych. Religijni, przeciwni chrześcijaństwu fanatycy wciąż są wielkim zagrożeniem w niektórych regionach[4].

Statystyki

Ważniejsze kościoły w kraju, w 2010 roku, według Operation World[5]:

Kościół Liczba członków Liczba wiernych Procent ludności
Kościół Południowych Indii 2 056 000 4 380 000 0,36%
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego 1 470 000 2 748 000 0,23%
Zjednoczony Ewangelicko-Luterański Kościół Indii 1 168 000 1 950 000 0,16%
Kościół Wierzących 1 500 000 1 800 000 0,15%
Kościół Północnych Indii 824 176 1 500 000 0,12%
Prezbiteriański Kościół Indii 585 970 1 395 000 0,11%
Kościół Metodystyczny w Indiach 575 000 1 150 000 0,09%
Kościół Baptystyczny "Samavesam of Telu" 633 333 950 000 0,08%
Zbory Boże 367 841 835 000 0,07%
Ewangelizacyjna Krucjata Baptystyczna Orissa 405 000 745 000 0,06%
Kościół Baptystyczny Nagaland 484 174 726 261 0,06%
Wspólnota Nowego Życia 206 667 620 000 0,05%
Konwencja Baptystyczna Garo 242 402 600 000 0,05%
Kościoły Chrystusowe 224 000 560 000 0,05%
Indyjska Narodowa Wspólnota Ewangeliczna 262 368 472 262 0,04%
Zbory Braci 135 000 449 550 0,04%
Ewangeliczny Kościół Indii 176 986 442 465 0,04%
Kościół Boży (Cleveland) 285 000 430 000 0,04%
Grupy Chrystusa 243 713 407 000 0,03%
Menn Savodara Sangam 130 000 395 000 0,03%
Indyjski Zespół Ewangeliczny 205 600 385 500 0,03%
Armia Zbawienia 224 368 374 695 0,03%
Konwencja Baptystyczna Manipur 173 320 363 972 0,03%
Wolny Kościół Metodystyczny 200 940[6] 0,02%
Kościół Poczwórnej Ewangelii 3300[7] 0,00%

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Christian Population in Numbers by Country. Pew Research Center. [dostęp 2014-05-11].
  2. ↑ Chrześcijańska mozaika cz. 3 - Indie. Pinezka.pl. [dostęp 2014-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-12)].
  3. ↑ History of Baptist Mission in Northeast India. American Baptist International Ministries. [dostęp 2014-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-13)].
  4. ↑ Czas dla Indii. www.baptysci.pl. [dostęp 2014-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-13)].
  5. ↑ India. Operation World, 2010.
  6. ↑ India. Free Methodist Missions. [dostęp 2017-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
  7. ↑ India. Foursquare Missions International. [dostęp 2017-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.