Porzecze
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

sławieński

Gmina

Darłowo

Liczba ludności (2009)

174

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

76-150[1]

Tablice rejestracyjne

ZSL

SIMC

0305509

Położenie na mapie gminy wiejskiej Darłowo
Mapa konturowa gminy wiejskiej Darłowo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Porzecze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Porzecze”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Porzecze”
Położenie na mapie powiatu sławieńskiego
Mapa konturowa powiatu sławieńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Porzecze”
Ziemia54°22′41″N 16°24′09″E/54,378056 16,402500[2]

Porzecze (do 1945 niem. Preetz, wcześniej także Porez lub Poretz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo, wzdłuż drogi prowadzącej z Darłowa do Jeżyczek, Gorzycy, Malechowa. Rozciąga się nad rzeką Grabową, graniczy z wsią Rusko od strony Darłowa, z drugiej natomiast z Pęciszewkiem.

Według danych z 28 września 2009 roku wieś miała 174 stałych mieszkańców[3].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.

Obszar wsi jest objęty strefą ochrony uzdrowiskowej „C” Dąbki[4].

Historia

Jedne z pierwszych wzmianek na temat wsi sięgają drugiej połowy XIII wieku. Wieś stała się własnością klasztoru cystersów, mieszczącego się w Bukowie Morskim, za sprawą biskupa kamieńskiego. To właśnie on podarował ją klasztorowi w 1267 roku[5]. 8 lat później (1275) Porzecze stało się wsią opacką, dzięki potwierdzeniu jej przynależności przez Wisława II oraz Mściwoja II (Mestwin II). Granice w pobliżu wsi były przedmiotem sporu między zakonem cystersów a miastem Darłowo. W 1324 roku zatargi te załagodził Peter z Neuenburga[5].

Na skutek przeprowadzonych reform Porzecze przeszło pod jurysdykcję książęcą w Darłowie, podobnie jak i inne wsie opackie należące niegdyś do klasztoru cystersów. W ramach służby pańszczyźnianej chłopi zmuszeni byli dostarczać mleko do darłowskiego młyna oraz pracować na folwarku w Pęciszewku. Oprócz tego żyli również z połowu ryb w rzece Grabowej. W tamtych czasach wolnym od służby pańszczyźnianej był jedynie sołtys. Oprócz niego we wsi mieszkało wtedy i pracowało 11 chłopów, 4 zagrodników, oraz 5 chałupników[5]. Sytuacja chłopów zaczęła się zmieniać na lepsze dopiero w XIX wieku, po przeprowadzeniu reformy uwłaszczeniowej. W XX w. uprawiano tam zboże (głównie ozime), hodowano również bydło (krowy mleczne) oraz świnie, handlowano także końmi oraz poławiano ryby[5]. Wieś zaczęła się bogacić, co spowodowało przyrost mieszkańców.

Porzecze nie ucierpiało z powodu żadnych wojen, ani 30-letniej, czy też 7-letniej[5]. Wieś miała jednak obowiązek pomagać wojsku w trakcie przemarszu, w czasach napoleońskich[5].

Liczba mieszkańców wsi w wybranych latach:

  • 1818 r. – 213 mieszkańców
  • 1867 r. – 281 mieszkańców
  • 1934 r. – 343 mieszkańców[5]
  • 2009 r. – 174 mieszkańców

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 970 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 108894
  3. ↑ Dane statystyczne. Urząd Gminy Darłowo. [dostęp 2010-08-06].
  4. ↑ Uchwała Nr XXXVI/492/2010 Rady Gminy Darłowo z dnia 26 października 2010 r. (Dz. Urz. Zachodniopomorskiego z 2010 r., Nr 127, poz. 2505)
  5. 1 2 3 4 5 6 7 Porzecze - Urząd Gminy. ugdarlowo.pl. [dostęp 2014-06-25]. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.