Port Lockroy
Ilustracja
Współczesny wygląd stacji (2009)
Przynależność państwowa

 Wielka Brytania

Organizacja macierzysta

British Antarctic Survey

Data założenia

1944

Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego
Mapa konturowa Półwyspu Antarktycznego, u góry znajduje się punkt z opisem „Port Lockroy”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Port Lockroy”
Ziemia64°49′S 63°30′W/-64,816667 -63,500000

Port Lockroy (Base A) – historyczna stacja polarna położona na Goudier Island w Archipelagu Palmera, należąca do Wielkiej Brytanii. Obecnie pełni rolę muzeum.

Położenie i warunki

Goudier Island w 2000 roku

Brytyjska baza A została założona na wysepce Goudier Island, leżącej w zatoce Port Lockroy po zachodniej stronie wyspy Wiencke Island. Zatokę tę odkrył Jean-Baptiste Charcot podczas wyprawy w latach 1903–1905 i nazwał ku czci Édouarda Lockroya, francuskiego polityka, który pomógł w dofinansowaniu wyprawy[1]. W latach 1911–1931 ten naturalny port służył wielorybnikom[2]. Wyspę otacza górzyste wybrzeże zatoki; na wyspie gnieżdżą się pingwiny białobrewe[3].

Historia

Opuszczone budynki stacji w 1962 roku

Stacja funkcjonowała początkowo w okresie od 11 lutego 1944 do 8 kwietnia 1947 roku, w ramach Operacji Tabarin. Miała ona umocnić brytyjską obecność w Antarktyce, była związana z działaniami II wojny światowej; w jej ramach monitorowano aktywność Państw Osi w wodach wokół Półwyspu Antarktycznego. Port Lockroy jest jedyną zachowaną bazą z tego okresu. Główny budynek został nazwany Bransfield House, od okrętu, którym przybyli uczestnicy operacji, nazwanego z kolei na cześć Edwarda Bransfielda, jednego z odkrywców Antarktydy. Stacja po wojnie została przekazana pod zarząd British Antarctic Survey. Była czynna od 23 stycznia 1948 do 14 lutego 1949, od 24 stycznia 1950 do 11 lutego 1951 i od 15 grudnia 1951 do 16 stycznia 1962 roku, kiedy to została opuszczona. Już po opuszczeniu stacji, w 1985 roku wyspę zasiedliła kolonia pingwinów białobrewych. Budynek stacji został odnowiony w okresie od stycznia do marca 1996 roku i obecnie jest czynny co roku w antarktycznym lecie[2][4]. W 1995 roku stacja została wpisana na listę Historycznych Miejsc i Pomników Antarktyki (nr 61)[5].

Działalność

Stacja Port Lockroy początkowo służyła działaniom rozpoznawczym i pracom z zakresu geologii, meteorologii i botaniki. Od 1950 roku badania skupiały się na fizyce jonosfery[4]. Prowadzono w niej pierwsze badania tego typu w Antarktyce, m.in. rejestrując emisje radiowe[5]. Obecnie stacja jest otwarta jako muzeum dla turystów. Z działań naukowych prowadzone są w niej obserwacje wpływu ruchu turystycznego na lokalną kolonię pingwinów białobrewych; jak dotąd nie stwierdzono negatywnych skutków[3]. W przybudówce z 1958 roku, dawniej mieszczącej generator, obecnie funkcjonuje sklep z pamiątkami i urząd pocztowy[2]. Port Lockroy jest jednym z miejsc w Antarktyce najczęściej odwiedzanych przez turystów[4][6].

Przypisy

  1. ↑ Port Lockroy
  2. 1 2 3 Port Lockroy, Base A. [w:] Antarctic Heritage Trust Information Sheet [on-line]. UK Antarctic Heritage Trust. [dostęp 2016-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-24)]. (ang.).
  3. 1 2 Location: Port Lockroy. [w:] Virtual trip to Antarctica [on-line]. British Antarctic Survey. [dostęp 2016-01-31].
  4. 1 2 3 Port Lockroy (A). [w:] History of British stations and refuges [on-line]. British Antarctic Survey. [dostęp 2016-01-31].
  5. 1 2 HSM 61: Port Lockroy. Antarctic Treaty Secretariat. [dostęp 2016-01-31]. (ang. • hiszp. • niem. • ros.).
  6. ↑ Port Lockroy. UK Antarctic Heritage Trust, 2015. [dostęp 2016-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.