Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Całkowita wysokość |
ok. 4 m |
Data odsłonięcia |
1994 |
Data likwidacji |
2017 |
Położenie na mapie gminy Stubno | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu przemyskiego | |
49°56′17″N 22°59′25″E/49,938056 22,990278 |
Pomnik Ukraińskiej Powstańczej Armii w Hruszowicach – nieistniejący monument upamiętniający UPA znajdujący się w latach 1994–2017 w Hruszowicach[1].
Historia
Pomnik ku czci UPA na cmentarzu komunalnym w Hruszowicach (w płd.-zach. części wsi) został nielegalnie wybudowany w październiku 1994 r. z inicjatywy byłych bojowników UPA z Polski i Ukrainy. Gotowe fragmenty kamienne i tablice zostały przywiezione ze Lwowa, a postawił je na zbudowanym przez siebie cokole mieszkaniec Hruszowic, były członek UPA (nie żyjący już p. Kiwera). Pomnik miał ok. 4 metrów wysokości i był wzniesiony z piaskowca w kształcie łuku bramy połączonej na szczycie metalowym tryzubem. W prześwicie bramy znajdował się metalowy krzyż oraz pięć tablic z żeliwa z napisami[2].
Na napisach na płytach pomnika (w języku ukraińskim), oprócz naczelnego: Chwała bohaterom UPA/bojownikom o wolność Ukrainy, wymieniono z nazwy poszczególne cztery kurenie UPA, działające niegdyś w regionie[3]. Miał upamiętniać 14 członków UPA z kurenia "Żelaźniaka", którzy zginęli w walce z wojskiem polskim w pobliżu Hruszowic w 1946 r. o tzw. Zakerzonie[4].
Kontrowersje
Przez stronę polską pomnik był często postrzegany jako zawierający liczne odniesienia do nacjonalizmu ukraińskiego, a zwłaszcza do skrajnie ekstremistycznego jego odłamu, czyli UPA (odpowiedzialną za czystki etniczne i ludobójstwo ludności polskiej). Strona ukraińska przeciwnie, często oceniała UPA jako organizację patriotyczną, walczącą o niepodległość Ukrainy. Wynikłe stąd różnice w ocenie znaczenia pomnika skutkowały ciągle ponawianymi żądaniami jego rozbiórki (pod pretekstem braku pozwolenia na jego budowę) lub jego znaczącej modyfikacji, aby złagodzić "nacjonalistyczny" charakter monumentu[5].
Pomnik był wielokrotnie dewastowany, m.in. w maju 2015 r. nieznani sprawcy zabrali tablice z żeliwa[4]. Kolejne żądania likwidacji pomnika, wstrzymane zostały jednak przez przypuszczenie, że pod pomnikiem są pochowane zwłoki ludzkie (być może bojowników UPA), co spowodowało uznanie pomnika za mogiłę i wstrzymanie planów rozbiórki[3].
Rozbiórka
26 kwietnia 2017 r. pomnik został rozebrany w ramach akcji czynu społecznego. Cmentarz, na którym stanął pomnik, był własnością gminy Stubno. Decyzję o rozbiórce obiektu podjął wójt Janusz Słabicki, podkreślając, że naruszał on co najmniej 11 aktów prawnych[6]. Według Janusza Słabickiego pomnik UPA nie był pomnikiem lecz nielegalnym upamiętnieniem. Zostało ono usunięte również ze względów estetycznych, i jego zdaniem popierała to większość mieszkańców gminy i wszystkich Polaków[6].
Demontaż monumentu został potępiony przez Związek Ukraińców w Polsce, który określił ją jako antyukraińską prowokację[7]. W odpowiedzi na rozbiórkę władze Ukrainy zakazały poszukiwań i ekshumacji szczątków polskich ofiar wojen i konfliktów na terytorium swego kraju[8].
Przypisy
- ↑ Jacek Borzęcki , Pomnik UPA w Hruszowicach przestał istnieć [online], gpcodziennie.pl, 1 czerwca 2015 [dostęp 2016-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-27] .
- ↑ Jacek Borzęcki , Nielegalny pomnik UPA w Hruszowicach [online], Kresy.pl, 5 lipca 2013 [dostęp 2016-02-15] .
- 1 2 Norbert Ziętal , Pomnik ku czci UPA w Hruszowicach nie zostanie usunięty [online], nowiny24.pl, 24 sierpnia 2014 [dostęp 2016-02-15] .
- 1 2 Zniszczono pomnik ku czci UPA [online], onet.pl, 28 maja 2015 [dostęp 2016-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-13] .
- ↑ Hruszowice. Kontrowersyjny pomnik [online], Polska Niezwykła [dostęp 2016-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-02] .
- 1 2 Nielegalny pomnik UPA w powiecie przemyskim rozebrany po 23 latach. Pierwsza taka akcja w Polsce [Galeria zdjęć] [online], Portal Przemyski, 26 kwietnia 2017 [dostęp 2017-04-27] .
- ↑ Zdemontowali pomnik UPA. „Rzeczpospolita”, s. A7, 28 kwietnia 2017.
- ↑ Wyktor Tymofeew: Волынская трагедия: зачем Польша сейчас выдвигает Украине исторические претензии. KP.UA, 2023-05-23. [dostęp 2023-05-24]. (ukr.).