Polnica
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

człuchowski

Gmina

Człuchów

Liczba ludności (2008)

881

Strefa numeracyjna

59

Kod pocztowy

77-300[1]

Tablice rejestracyjne

GCZ

SIMC

0743072

Położenie na mapie gminy wiejskiej Człuchów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Człuchów, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Polnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Polnica”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Polnica”
Położenie na mapie powiatu człuchowskiego
Mapa konturowa powiatu człuchowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Polnica”
Ziemia53°45′06″N 17°24′03″E/53,751667 17,400833[2]

Polnica (niem. Pollnitz, kaszub. Królewskô Pòlnica) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Człuchów[3][4], na trasie linii kolejowej Człuchów-Miastko (obecnie zawieszonej). Siedziba sołectwa Polnica, w którego skład wchodzą również Czarze, Gostudz, Grzybowo, Jeziorno, Kątki, Polniczka, Sokole, Stara Rogoźnica i Zielątkowo.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wieś królewska starostwa człuchowskiego w województwie pomorskim w drugiej połowie XVI wieku[5].

W obszar wsi wchodzi:

Historia

Pierwsze informacje na temat Polnicy sięgają roku 1336, w którym to roku komtur człuchowski Heinrich Ernst nadał Sławkowi i jego dziedzicom dwa wolne łany we wsi Polnica, w zamian za co został zobowiązany do służby wojskowej wraz z koniem wartym 4 grzywny oraz rocznym czynszem dla uznania zwierzchniej władzy Zakonu w wysokości 1 funta wosku i 5 fenigów chełmińskich. W roku 1352 komtur Ludolf Hake nadał Piotrowi (synowi sędziego Dobrowoja) oraz jego młodszemu bratu Maciejowi 8 łanów koło Pakotulska i 2 łany w Polnicy. Otrzymali oni także prawo do swobodnego połowu ryb oraz korzystania z łąk w lesie i na polach. W roku 1358 komtur Heinrich von Thaba nadał Marcinowi Wentowi 4 łany we wsi Polnica na wolne posiadanie w zamian za służbę wojskową w zbroi wraz z koniem wartym 6 grzywien.

W roku 1414 wieś stała się własnością Zakonu (od tego czasu Polnica dzieliła się na Polnicę Zakonną, później Królewską, i Polnicę Szlachecką). Wówczas komtur Wilhelm von Stenheim nadał braciom Pawłowi i Tomysławowi i ich dziedzicom 56 łanów we wsi Polnica, z czego obaj sołtysi otrzymali 6 łanów wolnych. Chłopi oraz sołtysi otrzymali prawo wolnego połowu ryb na własne potrzeby i prawo korzystania z łąk, z wyłączeniem terenów zastrzeżonych przez Zakon na swój użytek. Chłopi mieli płacić z każdego łana roczny czynsz w wysokości 10 skojców, oddawać 2 kury i przepracować 3 dni dla Zakonu. W roku 1437 wieś zakonna posiadała 38 łanów ziemi, z czego 11 opustoszałych. Z każdego łana osiadłego roczny czynsz wynosił 10 skojców i 2 kury. Prawdopodobnie istniał już wówczas kościół w Polnicy, do którego dojeżdżał ksiądz z pobliskiego Przechlewa.[6]

Rozwój Polnicy został zahamowany w latach 1655-1660. Najazd szwedzki praktycznie zniszczył wieś. W cztery lata po potopie nowy właściciel majątku Jan Piotr Tuchołka tak opisuje zniszczenie: "Domy mieszkalne i gospodarcze częściowo zostały spalone i zniszczone, ale bez ludności. Okoliczna ziemia była zarośnięta krzakami i drzewami". Gospodarowało tu dwóch chłopów osiadłych i sześciu takich, którzy nie mieli bydła. Odrabiali pańszczyznę cztery dni w tygodniu, a w soboty i poniedziałki pracowali na swoich włókach. Z powodu zniszczenia wieś nie płaciła czynszów. Sołtysami byli w tym czasie Słomowie, którym król Jan Kazimierz nadał przywilej sołecki w 1661 roku. Polnica Szlachecka był wówczas własnością Jakuba Lipińskiego.

W roku 1713 majątek szlachecki odkupił Andrzej Buttner-Zawadzki. W tym samym roku zabudowania spłonęły. Majątek odkupiła od Zawadzkiego i odbudowała w 1717 r. wdowa po Tuchołce, Marianna z domu Czapska. W 1737 roku majątek kupił Jan August Lewalt-Powalski. Mimo przemarszów różnych wojsk wieś zagospodarowała się. Chłopi zaorywali nawet ziemie należące do sąsiedniego majątku Tuchołków. Z tego powodu doszło do sprawy sądowej w Chojnicach w 1756 roku. Z protokołu wynika, że mieszkańcy wsi coraz dalej wycinali bory i lasy w stronę Jemielna. W tym samym czasie zniszczoną w czasie wojny szwedzkiej karczmę otrzymał na mocy przywileju Radziwiłłowskiego Adam Zawadzki.

W roku 1748 gospodarowało w Polnicy 2 sołtysów – Wojciech Prochowski i Jakub Zawalich, a za przywilejem potwierdzonym przez P. Tuchołczynę w 1717 roku siedział tu najmłodszy syn Andrzeja Buttner-Zawadzkiego, Jan Zawadzki. W tym samym roku od barci polnickiej płacili Adam Mix i Jakub Prochowski z Adamem Zawadzkim, który był najstarszym synem Andrzeja Buttner-Zawadzkiego, byłego właściciela majątku polnickiego. Właścicielem tego samego majątku od 1927 roku był Franz Zawadzki (tak więc po 200 latach majątek znów znalazł się w rękach Zawadzkich), który w 1945 roku wraz ze swoją małżonką Apolonią Zawadzką z domu Rudnik został zamordowany przez radzieckich żołnierzy. Ich groby po dziś dzień znajdują się zapomniane w parku za dworem polnickim.[7]

Zabytki

Według rejestru zabytków NID[8] na listę zabytków wpisany jest szachulcowy kościół parafialny pw. Świętej Trójcy z XVIII w., nr rej.: A-154 z 13.05.1958.

Ludzie związani z Polnicą

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 965 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 107568
  3. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. 1 2 GUS. Rejestr TERYT
  5. ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 82.
  6. ↑ Dzieje ziemi człuchowskiej. Praca zbiorowa pod red. Hieronima Rybickiego i Eugeniusza Zdrojewskiego, Poznań 1975
  7. ↑ Dzieje i rozwój Polnicy – praca zbiorowa uczniów szkoły w Polnicy pod kierownictwem mgr. Jarosława Domki i przy współpracy dyrektora szkoły mgr. Edmunda Kłoskowskiego – Księgi metrykalne, Ksiegi Ławnicze Chojnickie
  8. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 11 [dostęp 2016-12-27].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.