Poligon w Zielonce
część miasta Zielonki
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

wołomiński

Gmina

Zielonka

Miasto

Zielonka

W granicach Zielonki

1 kwietnia 1957

SIMC

[1]

Strefa numeracyjna

22

Kod pocztowy

05-220

Tablice rejestracyjne

WWL

Położenie na mapie Zielonki
Mapa konturowa Zielonki, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Poligon w Zielonce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Poligon w Zielonce”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Poligon w Zielonce”
Położenie na mapie powiatu wołomińskiego
Mapa konturowa powiatu wołomińskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Poligon w Zielonce”
Ziemia52°17′38″N 21°10′10″E/52,293889 21,169444

Poligon w Zielonce – dawny poligon wojskowy, w granicach miasta Zielonki, w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim. Poligon zbudowany ok. 1888 przez Rosjan[2]. Nie są tam już prowadzone intensywne ćwiczenia, choć teren nadal jest wykorzystywany przez wojsko np. przez Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia[3].

Poligon jest obszarem zalesionym o powierzchni ok. 7000 ha, co stanowi ok. 7/8 powierzchni Zielonki[4]. Leży we wschodniej części miasta i ciągnie się na długości ok. 20 km na wschód od centrum Zielonki, aż po Pustelnik w powiecie mińskim (gmina Stanisławów). Okalają go miejscowości: Zielonka, Ossów, Leśniakowizna, Zabraniec, Krubki-Górki, Zawiesiuchy, Choiny, Łęka, Pustelnik, Kąty Goździejewskie Pierwsze, Kąty Goździejewskie Drugie, Michałów, Zagórze, Sulejówek i Warszawa (Wesoła i Rembertów). Poligon przecina system dróg pożarowych[5].

Do 1930 roku obszar ten należał do gminy Okuniew w powiecie warszawskim. 1 kwietnia 1930 poligon artyleryjski, administrowany ze Starego Rembertowa, włączono do gminy Wawer w tymże powiecie[6].

20 października 1933 utworzono gromadę o nazwie Poligon w granicach gminy Wawer, składającą się z samego poligonu[7].

1 kwietnia 1939 z gminy Wawer wyłączono gromadę Poligon, włączając ją do nowo utworzonego miasta Rembertów[8], oprócz 101 ha, które włączono do nowo utworzonej gminy Sulejówek[9]. Nowa granica administracyjna przez poligon biegła odtąd następująco: od punktu położonego na 7 km 975 m na szosie Warszawa – Okuniew w kierunku północnym po prostopadłej do południowego brzegu drogi, biegnącej wzdłuż granicy pasa bezpieczeństwa, w punkcie tym załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południowym brzegiem tej drogi do zachodniego brzegu drogi, łączącej się z szosą Warszawa – Okuniew na 9 km 600 m, w którym ponownie załamuje się w kierunku zachodnim, biegnąc dalej północnym brzegiem szosy do punktu wyjściowego[8]. Po przyłączeniu poligonu, Rembertów stał się jednym z największych obszarowo miast Polski[10].

1 lipca 1952 z gminy Sulejówek wyłączono odkrojony w 1939 roku obszar poligonu o powierzchni 101 ha (należący do gromady Wola Grzybowska) i włączono go do miasta Rembertów, po czym cały obszar poligonu powrócił pod jedną administrację[11].

1 kwietnia 1957 miasto Rembertów włączono do Warszawy bez terenów położonych na wschód od linii kolejowej Rembertów – Zielonka, czyli poligonu (jedynie Mokry Ług pozostawiono w Warszawie[12]). Poligon włączono do osiedla Zielonki[13].

W związku z nadaniem Zielonce praw miejskich 31 grudnia 1960 poligon stał się częścią miasta[14], czyniąc Zielonkę obszarowo jednym z największych miast w Polsce (7948 ha)[4].

Przypisy

  1. ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). GUS. [dostęp 2021-01-09].
  2. ↑ Stefan Kieniewicz: Warszawa w latach 1795–1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 195.
  3. ↑ Krzysztof Komorowski [red.]: Kronika Wojska Polskiego 2006. s. 124-125.
  4. 1 2 Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2020 roku [online], Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2020-07-22].
  5. ↑ Poligon
  6. ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 64, poz. 496
  7. ↑ Warszawski Dziennik Wojewódzki: dla obszaru Województwa Warszawskiego. 1933, nr 14, poz. 136
  8. 1 2 Dz.U. z 1939 r. nr 28, poz. 186
  9. ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 28, poz. 188
  10. ↑ [Polska: Mapa administracyjna, stan z dnia 3.XII.1950 r., Główny Urząd Pomiarów Kraju - Państwowe Przedsiębiorstwo Fotogrametrii i Kartografii, Warszawa 1950]
  11. ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 26, poz. 181
  12. ↑ Nowa granica m. st. Warszawy i województwa warszawskiego biegła:
    • na odcinku powiatu miejsko-uzdrowiskowego Otwock: od punktu przecięcia się wschodniej granicy gajówki Pocisk z oznaczoną kamiennymi znakami granicą m. st. Warszawy – w kierunku północno-zachodnim, wschodnią granicą tej gajówki do jej północno-wschodniego narożnika, skąd skręca na północ, przecina ul. Wspólną i biegnie do północno-wschodniego narożnika ulic Jagiellońskiej i Wspólnej w miejscowości Grzybowa; od tego punktu granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie północną granicą ul. Wspólnej do punktu załamania granicy lasu państwowego, skąd biegnie granicą lasu państwowego, oznaczoną znakami betonowymi, załamującą się kolejno w kierunkach: północnym, wschodnim, północnym, wschodnim, południowym, wschodnim i północnym, przy czym ostatni odcinek granicy biegnie zachodnią granicą drogi prowadzącej z miejscowości Grzybowa do przejazdu kolejowego, następnie przecina linię kolejową Rembertów - Mińsk Mazowiecki oraz drogę Rembertów – Sulejówek – do zetknięcia się z północną granicą tej drogi w pobliżu zniszczonego wiaduktu kolejowego,
    • na odcinku powiatu wołomińskiego: od tego punktu granica skręca na zachód i biegnie północną granicą drogi Rembertów – Sulejówek do zetknięcia się z zachodnią granicą pasa linii kolejowej Rembertów - Zielonka, skąd skręca początkowo w kierunku północno-wschodnim, a następnie północnym i północno-zachodnim i biegnie po zachodniej granicy pasa wymienionej linii kolejowej do zetknięcia się z południową stroną przejazdu kolejowego łączącego ul. Czwartaków z ul. Mokry Ług; od tego punktu granica skręca na północ i przecinając linię kolejową Rembertów – Zielonka biegnie po wschodniej granicy ul. Mokry Ług – do końca tej ulicy, następnie granica skręca na północo-zachód i na południo-zachód i biegnie początkowo po granicy terenu państwowego, a następnie po zachodniej granicy drogi, prowadzącej do zniszczonego przejazdu kolejowego na linii kolejowej Rembertów – Zielonka; po przecięciu tej linii kolejowej granica biegnie nadal w kierunku południowo-zachodnim początkowo po granicy administracyjnej osiedla Zielonka, a następnie po oznaczonej betonowymi znakami granicy lasu państwowego – do zetknięcia się z północną granicą duktu stanowiącego trasę linii wysokiego napięcia, stąd skręca na zachód i biegnie po północnej granicy wymienionego duktu, a po przecięciu szosy Rembertów – Zielonka biegnie do zetknięcia się z południowo-wschodnim narożnikiem ogrodzenia elektrowni; od tego punktu granica biegnie w dalszym ciągu w kierunku zachodnim początkowo po linii ogrodzenia wzdłuż południowej granicy elektrowni, a następnie miedzą, przecina ul. Gen. Świerczewskiego i biegnie w dalszym ciągu miedzą, po czym północną granicą rowu wodno-melioracyjnego do zetknięcia się z oznaczoną kamiennymi znakami granicą miasta st. Warszawy – w punkcie położonym w pobliżu znaku granicznego nr 8415.
  13. ↑ Dz.U. z 1957 r. nr 24, poz. 113
  14. ↑ Dz.U. z 1960 r. nr 60, poz. 345
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.