Plan Schumana – plan przedstawiony 9 maja 1950 r. przez ministra spraw zagranicznych Francji Roberta Schumana we współpracy z Jeanem Monnetem dotyczący propozycji wspólnej koordynacji produkcji stali i wydobycia węgla w RFN i Francji.
Plan miał za zadanie ekonomicznie powiązać Francję i Niemcy. Dzięki wspólnej koordynacji produkcji stali i wydobycia węgla można było kontrolować przemysł zbrojeniowy Zachodnich Niemiec i zarazem zintegrować go z innymi gospodarkami. Dzięki temu wojna stałaby się niemożliwa z przyczyn ekonomicznych. Plan miał również za zadanie podwyższyć stopę życiową społeczeństw[1][2][3][4][5].
Plan ten był zalążkiem europejskiej integracji i przyczynił się do stworzenia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. W 1957 roku 6 państw podpisało traktaty rzymskie, na mocy których powołano Europejską Wspólnotę Gospodarczą i Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (Euratom)[2][4][5].
Rocznica przedstawienia planu Schumana, dzień 9 maja, obchodzony jest w krajach Unii Europejskiej jako Dzień Europy.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ W. Roszkowski, Półwiecze. Historia polityczna świata po 1945 roku, wyd. 4, Warszawa 2003, s. 61.
- 1 2 K. Larres, Stosunki międzynarodowe i bezpieczeństwo, [w:] Dwudziesty wiek po 1945 roku, red. M. Fulbrook, Warszawa 2011, s. 271-274.
- ↑ Historia Polski. Kalendarium dziejów 1943-2009, red. A. Nowak, Kraków 2010, s. 117, 119.
- 1 2 N. Davies, Europa. Rozprawa historyka z historią, Kraków 2008, s. 1155-1156.
- 1 2 H.-H. Etling, Robert Schuman (1886-1963). Życie dla Europy - droga do deklaracji założycielskiej Unii Europejskiej. Deklaracja Schumana z 9 maja 1950 r., „Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL“, 1, 2005, z. 1, s. 298-300.