Piotr Szymanowski
Ilustracja
Piotr Szymanowski w mundurze rosyjskim gen. ppor. jazdy
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1858
Witebsk, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1926
Warszawa, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1878 w armii rosyjskiej; od 1918 w armii polskiej

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Stanowiska

dowódca Brygady Strzelców Polskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Piotr Szymanowski (ur. 20 lipca?/1 sierpnia 1858 w Witebsku, zm. 17 listopada 1926 w Warszawie) – generał major kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego i tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Wychowanek Korpusu Kadetów w Orle i Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Petersburgu. Od 1878 oficer zawodowy rosyjskiej kawalerii. Służył głównie na terenach Królestwa Polskiego. Pułkownik z 1907 i dowódca Izumskiego pułku huzarów. W 1910 przeniesiony na emeryturę z awansem na stopień generała. Reaktywowany wraz z wybuchem I wojny światowej. Zaangażował się w organizowanie ochotniczych jednostek polskich przy armii rosyjskiej jako przeciwwagi Legionów Polskich przy armii austro-węgierskiej. Był skarbnikiem Komitetu Organizacyjnego Legionów Polskich, formowanych u boku wojsk rosyjskich w 1915 roku[1]. W 1915 organizował Legion Puławski, potem był kierownikiem biura werbunkowego dla Polaków w Rosji, a od lipca 1915 do kwietnia 1916 dowódcą Brygady Strzelców Polskich w Rosji.

W Wojsku Polskim od grudnia 1918. Od grudnia 1918 do marca 1921 był komendantem Stacji Zbornych dla oficerów. Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 zweryfikowany jako tytularny generał dywizji. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 221-1-9)[2].

Bibliografia

  • Tadeusz Kryska Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, „Editions Spotkania”, Warszawa 1991, s. 63.
  • H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 2, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001.
  • Jerzy Adam Radomski: Szymanowski Piotr. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 50. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN, 2014, s. 101–102. ISBN 978-83-63352-36-3.

Przypisy

  1. ↑ Henryk Bagiński, Wojsko polskie na wschodzie, 1914-1920, Warszawa 1921, s. 15.
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Piotr Szymanowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-10-24].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.