Piotr Sieklucki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1980
Wrocław

Zawód

reżyser, aktor

Lata aktywności

od 2002

Zespół artystyczny
Teatr Nowy w Krakowie
Strona internetowa

Piotr Sieklucki (ur. 28 grudnia 1980 we Wrocławiu) – polski reżyser i aktor teatralny, współzałożyciel i dyrektor Teatru Nowego w Krakowie, manager kultury, współtworca licznych projektów teatralnych i społecznych. Laurat prestiżowych nagród.

Życiorys

Manager kultury, aktor, reżyser. Na deskach teatru zadebiutował w 2002 w spektaklu Griga obchodzi imieniny według Antoniego Czechowa, którego także był reżyserem. W 2005 ukończył studia na PWST w Krakowie. Występował w teatrach krakowskich teatrach, Grupą Rafała Kmity (2005), Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej (2005). W 2006 założył Teatr Nowy Proxima, którego jest Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym[1].

Sieklucki zrealizował dotąd kilkanaście spektakli, które powstawały zarówno w kierowanym przez niego Teatrze Nowym w Krakowie, jak i na scenach w Kielcach, Łodzi, Wrocławiu, Gnieźnie, Słupsku czy Uljanowskuw Rosji. Jego spektakle oparte są głównie na prozie, zarówno klasycznej (Czechow, Witkacy, Gombrowicz), jak i współczesnej (Jerofiejew, Witkowski)[2]. Od kilku lat realizuje własne autorskie muzyczne spektakle („Królowa” o Freddym Mercurym, „Kazik ja tylko żaryowałem”) oraz gra na scenie (rola Częstochowskiej w spektaklu „Kora.Boska” czy Grzegorza Ciechowskiego w „Nie pytaj”).

Jest stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Prezydenta Miasta Krakowa oraz laureatem kilku prestiżowych nagród, m.in. Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego przyznawaną przez Radę Miasta Krakowa i Prezydenta Miasta Krakowa.

Kontrowersje

Działalność adaptacyjna i reżyserska Piotra Siekluckiego budzi często kontrowersje. Premierze spektaklu Lubiewo na podstawie głośnej powieści Michała Witkowskiego towarzyszyły doniesienia, że wśród krakowskich aktorów nie udało się znaleźć odtwórców głównych ról, gdyż scenariusz okazał się dla nich zbyt mocny[3][4]. Skandalem zakończyło się przygotowanie przez Siekluckiego dla kieleckiego teatru spektaklu Dracula na podstawie Brama Stokera z tekstami zaczerpniętymi z Markiza de Sade’a, Piera Paola Pasoliniego i Marii Janion[5]. Dyrektor Piotr Szczerski zerwał współpracę z Siekluckim na miesiąc przed premierą, a adaptację nazwał „pozbawioną dramaturgii artystyczną hucpą”[6][7]. Decyzja dyrektora także wzbudziła kontrowersje w środowisku aktorskim[8].

Ważniejsze spektakle

  • 2007: Pijany na cmentarzu na podstawie Marka Hłaski, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach[9]
  • 2008: Jaskinia filozofów, Zbigniew Herbert, Teatr Nowy w Krakowie
  • 2008: Nocą na pewnym osiedlu, Herbert Berger, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
  • 2008: Trans-Atlantyk, czyli antypolska robota na podstawie Witolda Gombrowicza, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
  • 2010: Kariera Nikodema Dyzmy na podstawie Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
  • 2011: Pożegnanie jesieni na podstawie Witkacego, Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego
  • 2011: Lubiewo na podstawie Michała Witkowskiego, Teatr Nowy w Krakowie[10][11][12]

Nagrody

  • 2005: Nagroda Mediów (wyróżnienie dla aktora o silnej scenicznej osobowości) oraz nagroda 100 euro od sponsora za rolę Ojca Laurentego w spektaklu Romeo i Julia Williama Szekspira na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi[9]
  • 2006: Nagroda „za inicjatywę” dla Teatru Nowego z Krakowa za przedstawienia Historie Petra Zelenki i Griga obchodzi imieniny na X Ogólnopolskim Festiwalu Komedii „Talia” w Tarnowie[9]
  • 2008: „Dzika Róża” dla najlepszego spektaklu sezonu 2007/2008 Trans-Atlantyk w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach[9]
  • 2009: „Dzika Róża” dla najlepszego przedstawienia sezonu 2008/2009 Nocą na pewnym osiedlu (Kielce)[9]
  • 2021 Nagroda im. Stanisława Wyspiańskiego przyznawana przez Prezydenta Miasta Krakowa
  • 2021 Nagroda za reżyserię spektaklu „Kazik, ja tylko żartowałem” Festiwalu Komedii Talia

Wybrana filmografia

Przypisy

  1. ↑ Zaczęło się od skandalu – z Piotrem Siekluckim, Dyrektorem Teatru Nowego w Krakowie, rozmawia Olga Ptak. e-splot.pl, 2007-08. [dostęp 2012-02-19].
  2. ↑ Niecodzienni. Piotr Sieklucki. dialogfestiwal.pl. [dostęp 2012-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-10)].
  3. ↑ Magda Piekarska, Renata Radłowska, Ryszard Kozik: ‘Lubiewo’: Zagrają wrocławianie, bo krakowscy aktorzy nie chcieli. gazeta.pl, 2011-10-20. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-06)].
  4. ↑ Ryszard Kozik: Dziś prawdziwej cenzury już nie ma. Gazeta Wyborcza Kraków, 2012-02-13. [dostęp 2012-02-19].
  5. ↑ Lidia Cichocka: Za ostre i za wulgarne. Echo Dnia, 2012-02-10. [dostęp 2012-02-19].
  6. ↑ Kielce. Premiery „Drakuli” nie będzie. e-teatr, 2012-02-10. [dostęp 2012-02-19].
  7. ↑ Jakub Wątor: Skandal w teatrze. Odbytnica na scenie nie przejdzie. Gazeta Wyborcza Kielce, 2012-02-10. [dostęp 2012-02-19].
  8. ↑ Jakub Wątor: W Kielcach nie chcą Draculi, Sade’a i Siekluckiego. Gazeta Wyborcza Kraków, 2012-02-11. [dostęp 2012-02-19].
  9. 1 2 3 4 5 Piotr Sieklucki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2012-02-19].
  10. ↑ Krakowscy aktorzy przestraszyli się „Lubiewa”?. Gazeta Wyborcza Kraków, 2011-10-19. [dostęp 2012-02-19].
  11. ↑ Julia Rup: Śmiech podszyty strachem. teatrakcje.pl, 2011-11-13. [dostęp 2012-02-19].
  12. ↑ Dominika Bierczyńska: Lubiewo w Teatrze Małym – recenzja. plasterlodzki.pl, 2012-02-06. [dostęp 2012-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-09)].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.