Piotr Kurnicki

Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1899 Antonowo Ukraina
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1975 Sainte-Anne-de-Bellevue Kanada
Kierownik Konsulatu RP w Chuszcie
Okres	od 1939
Poprzednik	Andrzej Waligórski
Odznaczenia

Piotr Kurnicki (ur. 16 czerwca 1899 w Antonowie na Kijowszczyźnie, zm. 3 sierpnia 1975 w Sainte-Anne-de-Bellevue w Kanadzie) – oficer WP, polski urzędnik konsularny i dyplomata.

Życiorys

Syn Aleksandra i Felicji Ossowskiej. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej na Ukrainie. Urzędnik polskiej służby zagranicznej, m.in. pełniący obowiązki pracownika departamentu politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1931–1932), wicekonsula/konsula konsulatu/konsulatu generalnego w Kijowie oraz eksponenta polskiego wywiadu (placówka „Ku”) (1932–1936), prac. departamentu administracyjnego a następnie departamentu politycznego MSZ (1936–), konsula w Chuszcie (1939), I sekretarza poselstwa w Bratysławie (1939) i urzędnika konsulatu generalnego w Zagrzebiu (1939).

Referendarz Referatu Sowieckiego w Wydziale Wschodnim MSZ w 1938 roku^[1].

Służył w stopniu por. w II Korpusie. Urzędnik poselstwa w Bejrucie (1944–1945). Wyemigrował do Kanady (1949–). Wykładał historię rewolucji rosyjskiej w Centrum Studiów Słowiańskich na Uniwersytecie Montrealskim. Zmarł w szpitalu w Ste-Anne-de-Bellevue i pochowany na Cmentarzu Weteranów (Field of Honour) w Pointe-Claire w aglomeracji montrealskiej w Kanadzie.

W trakcie pobytu na placówce w Kijowie m.in. raportował o przykładach głodu na Ukrainie - Hołodomoru (Голодомор).

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[2]

Bibliografia

• Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938.
• Agnieszka Korniejenko: Zakarpackie sny o niepodległości, Przemyski Przegląd Kulturalny, nr 2 (9) 2008.
• Jan Jacek Bruski: Nieznane polskie dokumenty na temat Hołodomoru. Efekty rekonesansu archiwalnego w Moskwie, Nowa Ukraina, nr 1-2/2008, s. 70.
• Groby Żołnierzy Polskich na Cmentarzu Weteranów (Field of Honour) w Pointe-Claire

Przypisy