Piotr Stanisław Głogowski
Peter Ritter von Głogowski
Ilustracja
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

13 października 1889
Bojaniec

Data śmierci

nie wcześniej niż wrzesień 1939

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

16 Pułk Ułanów
20 Pułk Ułanów
11 Pułk Ułanów

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Ppłk Piotr Głogowski i por. Zarychta przed wyjazdem do Stanów Zjednoczonych na odsłonięcie pomnika Kazimierza Pułaskiego 16 września 1929. W mundurze kpt. Mieczysław Lepecki[1]

Piotr Stanisław Głogowski (ur. 13 października 1889 w Bojańcu[2], zm. ?) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 13 października 1889 w Bojańcu, w ówczesnym powiecie żółkiewskim, w rodzinie Alexandra i Georgie z domu Ferrier Dall[3]. Był młodszym bratem Jana (1888–1935), pułkownika[4].

W 1913 jako jednoroczny ochotnik cesarskiej i królewskiej armii w szeregach Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 1 brał udział w zawodach hippicznych[5]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach.

Brał udział w I wojnie światowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu rotmistrza. Od 10 lipca 1920 przez kilka dni był pełniącym obowiązki dowódcy 16 pułku ułanów. Następnie służył w szeregach 20 pułku ułanów, którego pełnił funkcję dowódcy od 21 sierpnia 1920 w czasie działań wojennych do 1923 już po wojnie. Za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari.

Po wojnie pozostawał oficerem 20 puł w garnizonie Rzeszów. Został awansowany do stopnia majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1923 był pełniącym obowiązki dowódcy 20 pułku ułanów[6]. 1 września 1923 roku został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych DOK X, do czasu powołania na kurs oficerów sztabowych jazdy[7]. Z przyczyn niezależnych od niego nie został skierowany na przeszkolenie w Szkole Kawalerii w Saumur. 1 lutego 1924 został przejściowo przydzielony do Grupy Olimpijskiej w Warszawie[8]. W listopadzie 1924 został przeniesiony do 11 pułku ułanów w Ciechanowie[9]. Następnie powierzono mu pełnienie obowiązków zastępcy dowódcy tego pułku[10]. Z dniem 31 października 1927 został przeniesiony w stan nieczynny na przeciąg 6 miesięcy z równoczesnym przeniesieniem z 8 psk do kadry oficerów kawalerii[11]. Z dniem 1 grudnia 1929 został przeniesiony ze stanu nieczynnego, w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 11,5 lokatą w korpusie oficerów kawalerii, z równoczesnym przeniesieniem do 11 pułku ułanów na stanowisko dowódcy[12]. W marcu 1932 został mianowany zastępcą komendanta głównego Straży Granicznej, pozostając z przydziałem do macierzystej jednostki kawalerii[13][14].

Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej na stanowisku dowódcy dywizjonu marszowego 1 pułku szwoleżerów, wchodzącego w skład Warszawskiego pułku ułanów[15].

Był żonaty[16].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wyjazd oficerów WP do Stanów Zjednoczonych na odsłonięcie pomnika Kazimierza Pułaskiego. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-09-22].
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-11].
  3. 1 2 3 Kolekcja ↓, s. 1.
  4. ↑ Kronika miejska. Ś. p. pułkownika Jan Głogowski. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 183 z 13 sierpnia 1935.
  5. ↑ III. Konkurs hippiczny. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 224 z 1 października 1913.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 639, 677.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 547.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 14 lutego 1924 roku, s. 66.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 117 z 1 listopada 1924 roku, s. 654.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 561, 599.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 328.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 409.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 235.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 141, 428.
  15. ↑ Andrzej Haratym: Dzieje Warszawskiego Pułku Ułanów. niedziela.pl, 2000. [dostęp 2015-09-22].
  16. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.