Piotr Bratkowski
pseud. Marek Mokotowski
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1955
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 września 2021
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, poeta, redaktor, publicysta

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

radny Żoliborza (1990–1993)

Pracodawca

„Newsweek Polska”, „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”

Partia

ROAD, RDS

Rodzice

Jan Bratkowski, Anna z d. Karczewska

Grób Piotra Bratkowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Piotr Bratkowski (ur. 11 kwietnia 1955 w Warszawie, zm. 28 września 2021[1] tamże) – polski poeta, krytyk literacki i publicysta.

Życiorys

Ukończył V Liceum Ogólnokształcące im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie oraz filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim (1977). Studiował także filozofię. Debiutował na łamach prasy literackiej w 1974. W latach 80. był felietonistą miesięcznika „Literatura”. Publikował w czasopismach drugiego obiegu. Posługiwał się pseudonimami Agnieszka Lwowska; Jan Marcinkowski; Marek Mokotowski, Tadeusz Gaz[2].

Od 1990 pracował jako dziennikarz, od 1992 w dzienniku „Gazeta Wyborcza”, później w dzienniku „Rzeczpospolita”. Od 2002 był członkiem redakcji tygodnika „Newsweek Polska”, gdzie pełnił m.in. funkcje kierownika działu społecznego i działu kulturalnego[2][3].

Członek Związku Literatów Polskich (przewodniczący Koła Młodych w 1980) oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989)[2].

W latach 1990–1993 z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” był radnym Żoliborza. W latach 1990–1991 był członkiem Rady Krajowej Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna (ROAD), a po rozpadzie ROAD członkiem zarządu i rzecznikiem Ruchu Demokratyczno-Społecznego (1991–1992)[2].

Życie prywatne

Syn Jana Bratkowskiego oraz Anny z domu Karczewskiej. Dwukrotnie żonaty: z Ireną Groblewską, menedżerką kultury ma syna Marka (ur. 1982). W 1989 ożenił się z dziennikarką Martą z domu Łataś matką drugiego syna Marcina (ur. 1991). Mieszkał w Warszawie[2].

Twórczość

  • Uniwersytet, 1981 (poezja)
  • Strefa skażeń, 1983 (poezja)[4]
  • W stanie wolnym, 1983 (powieść)[5]
  • Nauka strzelania, 1990 (poezja)
  • Wiersze stare i nowe, 2003 (poezja)[6]
  • Prywatna taśmoteka czyli Słodkie lata 80, 2003 (felietony)[7]
  • Dziwny, dziwny, dziwny (wywiad rzeka z Tomaszem Lipińskim)

Nagrody, wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ Łukasz Kamiński, Nie żyje Piotr Bratkowski. Poeta, krytyk literacki, publicysta, miał 66 lat [online], wyborcza.pl, 28 września 2021 [dostęp 2021-09-28].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 Barbara Marzęcka, Piotr BRATKOWSKI – Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku [online], ppibl.ibl.waw.pl [dostęp 2020-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-28].
  3. ↑ Piotr Bratkowski. Szef działu Kultura [online], newsweek.pl [dostęp 2020-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-28].
  4. ↑ Piotr Bratkowski, Strefa skażeń, wyd. 1, Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1983, ISBN 83-203-2052-6, OCLC 11437263 [dostęp 2022-05-22].
  5. ↑ Piotr Bratkowski, W stanie wolnym, wyd. 1, Kraków: Wydawn. Literackie, 1983, ISBN 83-08-01013-X, OCLC 11047113 [dostęp 2022-05-22].
  6. ↑ Piotr Bratkowski, Wiersze stare i nowe, Warszawa: Oficyna 21, 2003, ISBN 83-917228-4-8, OCLC 69512824 [dostęp 2022-05-22].
  7. ↑ Piotr Bratkowski, Prywatna taśmoteka, czyli, Słodkie lata 80., Warszawa: Lampa i Iskra Boża, 2003, ISBN 83-86735-30-9, OCLC 53825653 [dostęp 2022-05-22].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.