Piotr Anjou

Пётр Фёдорович Анжу

admirał
Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1797 Wysznij Wołoczok
Data i miejsce śmierci	12 października 1869 Petersburg
Przebieg służby
Siły zbrojne	MW Imperium Rosyjskiego
Główne wojny i bitwy	Bitwa pod Navarino
Późniejsza praca	administracja morska
Odznaczenia

Piotr Fiodorowicz Anjou (Anżu) (ros. Пётр Фёдорович Анжу; ur. 4 lutego^?/15 lutego 1797 w Wysznim Wołoczoku, zm. 30 września^?/12 października 1869 w Petersburgu)^[1] – rosyjski admirał.

Życiorys

Jego dziadek był imigrantem z Francji, osiadł w Moskwie w drugiej połowie XVIII wieku, uciekając przed prześladowaniami hugenotów^[2]. Ojciec Piotra, medyk, przyjął obywatelstwo rosyjskie.

Piotr Anjou przygotowywał się do studiów medycznych na pensji prowadzonej przez D.A. Sorokina, wykładowcę matematyki w Morskim Korpusie Kadetów w Petersburgu. Sorokin, widząc chęci Piotra do służby na morzu, namówił jego ojca do wysłania syna do Morskiego Korpusu Kadetów^[2].

Po ukończeniu Korpusu Kadetów Piotr Anjou służył na okrętach do roku 1820, kiedy to, po awansie na lejtnanta, wszedł w skład ekspedycji dowodzonej przez Ferdinanda von Wrangla, mającej na celu zbadanie i sporządzenie map części północnego wybrzeża Syberii i pobliskich wysp. Anjou dowodził jedną z dwóch grup wyprawy, lecz ze względu na trudności komunikacyjne praktycznie niezależnie od Wrangla^[3]. Grupa ta, używając łodzi, psich zaprzęgów i reniferów^[3], zbadała Wyspy Nowosyberyjskie: Wyspy Lachowskie, Kotielnyj, Nową Syberię^[1] i wybrzeże od rzeki Oleniok do Indygirki^[4]. Poszukiwano także Ziemi Sannikowa – lądu na północ od Wysp Nowosyberyjskich, który miała dostrzec jedna z poprzednich ekspedycji w tych rejonach^[3].

W nagrodę za prace w tej ekspedycji Anjou otrzymał nagrodę pieniężną, awans, Order Świętego Włodzimierza 4 klasy, a czas spędzony na ekspedycji zaliczono mu podwójnie do stażu potrzebnego do otrzymania Orderu Świętego Jerzego^[1].

W latach 1825–1826 brał udział w ekspedycji (dowodzonej przez Fiodora Berga) badającej północno-wschodnie brzegi Morza Kaspijskiego i zachodnie brzegi Morza Aralskiego.

W 1827 był dowódcą artylerii na okręcie liniowym „Gangut”. Brał udział w bitwie pod Navarino. W czasie bitwy został ranny w głowę, lecz dalej pełnił swoje obowiązki^[4]. Za postawę w czasie walki został nagrodzony Orderem Świętego Jerzego 4 klasy i greckim Orderem Zbawiciela oraz nagrodą pieniężną^[4].

W późniejszych latach dowodził okrętami na Bałtyku, do roku 1844, kiedy to awansowano go na kontradmirała i został kapitanem portu w Kronsztadzie. Z pracy na morzu przeszedł do administracji. Pracował w komitetach i komisjach związanych z Ministerstwem ds. Morskich oraz Ministerstwem Skarbu. W 1854 został wiceadmirałem, a w 1866 – admirałem^[2]. Zmarł w 1869 i pochowany został na cmentarzu luterańskim w Petersburgu^[2].

Imię Anjou noszą wyspy będące centralną i zarazem największą grupą wysp archipelagu Wysp Nowosyberyjskich.

Przypisy