Piesniary podczas koncertu w 1974 roku | |
Inne nazwy |
Liawony |
---|---|
Rok założenia | |
Pochodzenie | |
Gatunek |
folk rock, folk, folk pop, rock progresywny, rock psychodeliczny |
Aktywność |
1969-2003 |
Wydawnictwo | |
Byli członkowie | |
Władimir Muliawin Walerij Muliawin Leonid Bartkewicz Anatoli Kaszeparow Walerij Dajneka Igor Penia Leanid Tyszko Władisław Misewicz Aleksander Demeszko Walerij Jaszkin Władimir Nikołajew Czesław Popławski | |
Strona internetowa |
Piesniary (biał. Песняры), znany także jako Liawony (biał. Лявоны) – białoruski zespół muzyczny założony w 1969 roku przez gitarzystę Władimira Muliawina[1].
Historia zespołu
Zespół Piesniary powstał w 1969 roku, początkowo muzycy występowali pod nazwą Liawony. W 1971 roku grupa wydała swój debiutancki album studyjny[2], a w 1974 roku ukazała się ich druga płyta długogrająca[3]. W 1976 roku zagrali trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, występowali tam razem z innymi folkowym zespołem, The New Christy Minstrels. W 1978 roku ukazały się dwie nowe płyty studyjne zespołu[4][5].
W 1979 roku zespół został wyróżniony tytułem Zasłużonego Artysty Związku Radzieckiego. W 1983 roku premierę miała ich płyta koncertowa zatytułowana Zaczarowannaja moja[6]. W 2001 roku zespół wydał płytę zatytułowaną Molodost moja...[7].
26 stycznia 2003 roku Władimir Muliawin uległ śmiertelnemu wypadkowi samochodowemu, przez co oryginalny skład zespołu zakończył działalność. Obecnie trzy różne zespoły występują pod nazwą Piesniary: Białorusky Narodowy Zespół „Piesniary”, Białoruskie Piesniary (założony przez byłego saksofonistę z oryginalnego składu, Władisława Misewicza) oraz Piesniary, którego liderem jest były wokalista oryginalnego składu, Leanid Barkiewicz. Każda z grup koncertuje oraz gra utwory z repertuaru pierwotnego zespołu[8].
Skład
Skład zespołu kilkukrotnie ulegał zmianom.
- Władimir Muliawin – śpiew, gitara (1968–2003)
- Waleri Muliawin – gitara, trąbka (1968–1973)
- Leonid Bartkiewicz – śpiew (1969–1980)
- Anatoli Kaszeparow – śpiew (1970–1990)
- Waleri Dajneka – śpiew (1976–1992)
- Igor Penia – śpiew (1980–1998)
- Leanid Tyszko – gitara basowa (1968–1981)
- Władisław Misewicz – saksofon, flet (1968–1992)
- Aleksander Demeszko – perkusja (1968–1988)
- Waleri Jaszkin – instrumenty klawiszowe, lira korbowa (1968–1977)
- Władimir Nikołajew – instrumenty klawiszowe, puzon (1971–1980)
- Czesław Popławski – skrzypce, gitara (1972–1979)
Dyskografia
Albumy studyjne
Rok | Tytuł | Pisownia oryginalna |
---|---|---|
1972 | Piesniary I | «Песняры I» |
1974 | Piesniary II | «Песняры II» |
1978 | Piesniary III | «Песняры III» |
1979 | Piesniary IV | «Песняры IV» |
1979 | Gusliar | «Гусляр» |
1983 | Zaczarovannaja moja | «Зачарованная моя» |
1985 | Czerez vsiu vojnu | «Через всю войну» |
Bibliografia
- «ПЕСНЯРЫ». W: Д.П., фота У. Парфянка: Энцыклапедыя беларускай папулярнай музыкі. уклад. Дз. Падбярэзскі і інш. Мінск: Зміцер Колас, 2008, s. 231–233. ISBN 978-985-6783-42-8. (biał.).
Przypisy
- ↑ Д.П. 2008 ↓, s. 231.
- ↑ Песняры – Песняры
- ↑ Песняры – Песняры II
- ↑ Песняры – Песняры III
- ↑ Песняры – Песняры IV
- ↑ Песняры – Зачарованная Моя
- ↑ Владимир Мулявин и ансамбль "Песняры"* – Молодость моя...
- ↑ Анна Жданович: Опыт и молодость "Песняров". Belorusy i rynok, 2014-03-17. [dostęp 2020-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-09)]. (ros.).