Pies faraona
Ilustracja
Pies i suka rasy pies faraona
Inne nazwy

Pharaoh hound, Kelb tal-Fenek, chart maltański, maltese hound, maltese rabbit hound, lévrier maltais

Kraj patronacki

Wielka Brytania[1]

Kraj pochodzenia

Malta[1][2]

Wymiary
Wysokość

56–63,5 cm (psy)[1]
53–61 cm (suki)[1]

Masa

23–24 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa V, Sekcja 6
wzorzec nr 248

Wzorce rasy

Pies faraona – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji ras pierwotnych. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[2].

Krótki rys historyczny

Nazwą "pies faraona" określano początkowo wszystkie psy z obszaru wybrzeży i wysp Morza Śródziemnego, a niekoniecznie związane z populacją psów występujących w Egipcie. Nadano ją jednak, ponieważ przypominały staroegipskie charty zwane tesemami, których wizerunkami przyozdabiano ściany grobowców faraonów. Natomiast różniły się od psów w typie podenco. Te śródziemnomorskie psy wyglądem przypominały formę pośrednią między chartem a psem gończym. Od 1974 roku rasa została uznana przez angielski Kennel Club pod nazwą Pharaoh hound. W 1977 roku FCI pod tą samą nazwą zarejestrowało tę rasę i przyjęło wzorzec wydany przez Maltę.

W rejonach, z których pochodzi ta rasa (z Malty i jej okolicznych wysp) nazwaną jest kelb tal fenek co dosłownie oznacza pies królika. Na Maltę pies faraona przybył najprawdopodobniej z Fenicjanami lub Kreteńczykami, którzy posiadali psy w podobnym typie.

Użytkowość

Dawniej wykorzystywany jako pies myśliwski, współcześnie jest psem towarzyszącym.

Charakter i temperament

Pies faraona jest psem czujnym, aktywnym, rodzinnym o wysokim stopniu posłuszeństwa. Chętnie nawiązuje kontakty z innymi psami, ale wobec obcych ludzi może być powściągliwy. Jednak rzadko bywa agresywny. Bardzo przywiązany i dość serdeczny wobec swoich domowników. Z drugiej strony jest też niezależny, co może mieć od czasu do czasu swój wyraz w upartości. Ma silny instynkt łowiecki.

Szata i umaszczenie

Jasnobrązowe, rudobrązowe, jasnorude i rude, białe znaczenia na kończynach. Nos jest wątrobiany lub cielisty.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Pies faraona. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-03-08]. (pol.).
  2. 1 2 Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 204.

Bibliografia

  • David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
  • Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.