Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Region | |
Wysokość lustra |
117,0 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia |
23,6 ha |
Wymiary • max długość • max szerokość |
|
Głębokość • średnia • maksymalna |
|
Długość linii brzegowej |
2650 m |
Objętość |
556,4 tys. m³ |
Położenie na mapie gminy Pozezdrze | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu węgorzewskiego | |
54°09′32″N 21°53′00″E/54,158889 21,883333 |
Piecek – jezioro w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Pozezdrze[1].
Położenie
Jezioro leży na Pojezierzu Mazurskim[2], w mezoregionie Wielkich Jezior Mazurskich[3], w dorzeczu Sapina–Węgorapa–Pregoła. Znajduje się około 14 km w kierunku południowo-wschodnim od Węgorzewa. Jezioro jest bezodpływowe, leży na północ od przysiółka Sapieniec[4].
Linia brzegowa miernie rozwinięta. Dno muliste. Brzegi gdzieniegdzie wysokie. W otoczeniu znajdują się pola i łąki[4].
Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego jeziora Stręgiel w zlewni rzeki Węgorapa – nr 9[5], jego użytkownikiem jest Polski Związek Wędkarski[4]. Znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich o łącznej powierzchni 85 527,0 ha[6].
Morfometria
Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 23,6 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 2,3 m, a maksymalna – 8,4 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 117,0 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 556,4 tys. m³[2]. Maksymalna długość jeziora to 1100 m, a szerokość 280 m. Długość linii brzegowej wynosi 2650 m[4].
Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 20,0 ha, a wysokość bezwzględna lustra wody – 121,2 m n.p.m.[2]
Przyroda
W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. sandacz, szczupak, leszcz i lin. Roślinność przybrzeżna skąpa, dominuje trzcina, pałka i skrzyp. Wśród nielicznej roślinności zanurzonej występuje m.in. rogatek i wywłócznik, na południu zbiornika wodnego także osoka aloesowata[4].
Przypisy
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 261, ISBN 83-239-9607-5 .
- 1 2 3 Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 348, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726 .
- ↑ Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
- 1 2 3 4 5 Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski , Wielkie Jeziora Mazurskie. Północ, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1999 (Przewodniki wędkarskie; 6), ISBN 83-87506-16-8, OCLC 749533945 .
- ↑ Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2019-12-28].
- ↑ Sejmik Województwa Warmińsko-Mazurskiego: Uchwała Nr XXII/430/12 Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wyznaczenia Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich.. bip.warmia.mazury.pl, 27 listopada 2012. [dostęp 2017-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 kwietnia 2017)].