Piętno śmierci
生きる
Ikiru
Ilustracja
Japoński plakat do filmu
Gatunek

dramat obyczajowy

Rok produkcji

1952

Data premiery

9 października 1952

Kraj produkcji

Japonia

Język

japoński

Czas trwania

143 min

Reżyseria

Akira Kurosawa

Scenariusz

Shinobu Hashimoto,
Akira Kurosawa, Hideo Oguni

Główne role

Takashi Shimura

Muzyka

Fumio Hayasaka

Zdjęcia

Asakazu Nakai

Scenografia

Sō Matsuyama

Montaż

Akira Kurosawa

Produkcja

Sōjirō Motoki

Wytwórnia

Tōhō Company

Nagrody
1953 – Kinema Junpo Award – nagroda dla Akiry Kurosawy za najlepszy film; MFF w Bukareszcie – Złoty Wilk
1954 – MFF w Berlinie – Nagroda specjalna dla Akiry Kurosawy

Piętno śmierci (jap. 生きる Ikiru) – japoński dramat obyczajowy z 1952 roku w reżyserii Akiry Kurosawy. Zdjęcia kręcono w Tokio.

Opis fabuły

Kanji Watanabe, wdowiec, mężczyzna w średnim wieku jest urzędnikiem magistratu z wieloletnim stażem. To typowy biurokrata, który po wielu latach nienagannej pracy dochrapał się stanowiska szefa sekcji. Jego życie jest szare i monotonne, dzień nie różni się jeden od drugiego.

Pewnego dnia dowiaduje się, że jest chory na raka żołądka i pozostało mu zaledwie kilka miesięcy życia. Ta straszliwa wiadomość zmusza go do dogłębnego zastanowienia się nad swoim dotychczasowym bytem. Wybiera z konta oszczędności całego życia i postanawia "zaszaleć". Wraz z przygodnie poznanym w jednej z knajp, niespełnionym pisarzem spędza po raz pierwszy w życiu noc poza domem, oddając się rozrywkom nocnego życia wielkiego miasta. Nawiązuje bliską znajomość z jedną ze swoich podwładnych, młodą i piękną Toyo. W zamian za towarzystwo dziewczyny obsypuje ją prezentami, narażając się synowi i synowej.

Pod wpływem pełnej energii i tryskającej młodością Toyo postanawia jednak dokonać czegoś dobrego i pożytecznego, czegoś będącego zaprzeczeniem jego dotychczasowego życia – sięga po dawno zapomniany projekt utworzenia niedużego parku w dzielnicy biedoty. Pokonując liczne biurokratyczne przeszkody, narażając się przełożonym, a nawet gangsterom pragnącym w miejscu planowanego parku otworzyć restaurację, w końcu doprowadza do realizacji projektu. Nie zważając na coraz bardziej pogarszający się stan zdrowia osobiście odwiedza plac budowy, aby dopilnować inwestycji.

Gdy w końcu park zostaje uroczyście otwarty, w noc po tym, Watanabe umiera na jednej z parkowych huśtawek, nucąc swój ulubiony szlagier z młodzieńczych lat. Na stypie, jaka ma miejsce w jego domu, koledzy urzędnicy wspominający zmarłego i jego poświęcenie dla budowy parku, zainspirowani przykładem Watanabe, postanawiają solennie zmienić swój dotychczasowy stosunek do załatwianych spraw i od tej pory być rzetelnymi urzędnikami służącymi ludności. Jednak zapewnienia te kończą się wraz z ich powrotem do pracy.

Role

  • Takashi Shimura – Kanji Watanabe
  • Nobuo Kaneko – Mitsuo Watanabe (syn Kanji)
  • Kyoko Seki – Kauze Watanabe (synowa Kanji)
  • Miki Odagiri – Toyo (podwładna Watanabe)
  • Kamatari Fujiwara – Ono
  • Makoto Kobori – Kiichi Watanabe (brat Kanji)
  • Kumeko Urabe – Tatsu Watanabe (zmarła żona Kanji)
  • Yoshie Minami – gosposia
  • Nobuo Nakamura – zastępca burmistrza
  • Minosuke Yamada – Saito
  • Haruo Tanaka – Sakai
  • Bokuzen Hidari – Obara
  • Minoru Chiaki – Noguchi
  • Shinichi Himori – Kimura
  • Kauzo Abe – urzędnik
  • Masao Shimizu – lekarz
  • Yunosuke Ito – pisarz
  • Ko Kimura – asystent lekarza
  • Atsushi Watanabe – pacjent
  • Yatsuko Tanami – prostytutka
  • Seiji Miyaguchi – gangster
  • Daisuke Kato – gangster
  • Ichiro Chiba – policjant
  • Toranosuke Ogawa – dozorca parkowy
  • Akira Tani – starzec w barze

O filmie

W rankingach prestiżowego, brytyjskiego periodyku filmowego Empire film znalazł się na liście 500 najlepszych filmów wszech czasów (poz. 459) w roku 2008[1] i 100 najlepszych filmów światowego kina (poz. 44) w roku 2010[2].

Bibliografia

  • Adam Garbicz, Jacek Klinowski: Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. Podróż druga. 1950-1959. Wyd. I. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 92-93. ISBN 83-08-01377-5. (pol.).
  • Marian B. Michalik (oprac.): Kronika filmu. Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA – Marian B. Michalik, 1995, s. 255. ISBN 83-86079-03-7.

Przypisy

  1. ↑ The 500 Greatest Movies Of All Time. [w:] Empire [on-line]. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).
  2. ↑ The 100 Best Films Of World Cinema. [w:] Empire [on-line]. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.