Peter Tiepold

Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1945 Berlin
Wzrost	178 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD Igrzyska olimpijskie brąz Monachium 1972 boks (waga lekkośrednia) Mistrzostwa Europy brąz Rzym 1967 waga lekkopółśrednia brąz Belgrad 1973 waga lekkośrednia

Peter Tiepold (ur. 15 listopada 1945 w Berlinie^[1]) – wschodnioniemiecki bokser, medalista olimpijski z 1972.

Rozpoczął swoją karierę startując w kategorii lekkopółśredniej (do 63,5 kg). Zdobył w niej brązowy medal na mistrzostwach Europy w 1967 w Rzymie, gdzie w półfinale przegrał z późniejszym mistrzem Walerijem Frołowem z ZSRR^[2]. Na letnich igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku odpadł w ćwierćfinale tej wagi po porażce z późniejszym triumfatorem Jerzym Kulejem^[1]. Odpadł w drugiej walce na mistrzostwach Europy w 1969 w Bukareszcie po porażce z reprezentantem Bułgarii Petyrem Stojczewem^[3].

Później nie mógł utrzymać limitu wagi lekkopółśredniej i przeszedł najpierw do wagi półśredniej (do 67 kg), a w 1972 do lekkośredniej (do 71 kg). Na letnich igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium zdobył w niej brązowy medal po przegranej z Wiesławem Rudkowskim^[1]. Taki sam krążek wywalczył na mistrzostwach Europy w 1973 w Belgradzie, gdzie pokonał go w półfinale późniejszy mistrz Anatolij Klimanow z ZSRR^[4]. W tym samym roku zwyciężył w wadze średniej (do 75 kg) na Spartakiadzie Gwardyjskiej w Uściu nad Łabą, zwyciężając w finale Rufata Riskijewa z ZSRR^[5].

Wystąpił w wadze lekkośredniej na pierwszych mistrzostwach świata w 1974 w Hawanie, ale drugiej walce przegrał przez techniczny nokaut z późniejszym mistrzem Rolando Garbeyem z Kuby^[6].

Tiepold był mistrzem NRD w wadze lekkopółśredniej w latach 1966, 1967, 1969 i 1970 oraz w wadze lekkośredniej w latach 1972-1974^[7].

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 239. ISBN 83-217-2680-1.