Pentekostalizm w Nikaragui – społeczność wyznawców Kościołów zielonoświątkowych w Nikaragui, będąca drugą siłą religijną w kraju i stanowiąca około 30% społeczeństwa. Ruch zielonoświątkowy dotarł do Nikaragui w roku 1912. Podobnie jak w innych krajach, pentekostalizm jest podzielony na szereg denominacji. Zielonoświątkowcy docierają do ubogich warstw społeczeństwa.

Historia

W 1912 roku przybywają do Nikaragui misjonarze amerykańscy[1]. Według Alberta Araica pierwszy misjonarz przybył już w 1910 do León, drugiego co do wielkości miasta w Nikaragui. W 1912 przybyła grupa misjonarzy do Matagalpa[2].

W 1926 powstaje denominacja Zborów Bożych, która stała się największą zielonoświątkową denominacją w Nikaragui. Zielonoświątkowcy docierają do ubogich warstw zarówno w mieście, jak i na wsi[3].

Polityczne i religijne uwarunkowania rozwoju pentekostalizmu w kraju

W Nikaragui od chwili powstania państwa, aż do roku 1939, Kościół katolicki miał uprzywilejowaną pozycję. Sytuacja ta zmieniła się jedynie w okresie rządów antyklerykalnego generała José Santos Zelaya (1893-1909). W roku 1939 nikaraguańska konstytucja zagwarantowała wolność religijną. Pomimo tego system edukacyjny w dalszym ciągu był kontrolowany przez kościół katolicki[4].

W latach 80. USA zaangażowane były w zwalczanie komunizmu w Ameryce Środkowej, co oznaczało wspieranie prawicowych dyktatur w Gwatemali, Hondurasie i Salwadorze oraz zwalczanie sandinistowskiego rządu w Nikaragui. Towarzyszył temu napływ zielonoświątkowych misjonarzy, wspierany przez administrację Reagana[5].

W latach 60. XX wieku jeden katolicki kapłan przypadał na 4550 wiernych, natomiast w latach 80. – jeden na 7000 wiernych; było to poniżej średniej w Ameryce Łacińskiej. Działania Kościoła koncentrowały się na wielkich miastach, natomiast w małych miastach oraz wsi jego możliwości były ograniczone. Wielu nikaraguańskich katolików miało ograniczony kontakt ze swoim Kościołem[4].

Wśród czynników, które powodują wzrost pentekostalizmu, wskazuje się na: aktywność ewangelizacyjną, odwołanie do emocji (uzdrowienie wiarą, glosolalia)[6], rozczarowanie Kościołem katolickim. Ponadto aż do lat 70. zielonoświątkowe kościoły były kierowane przez zagranicznych, głównie amerykańskich misjonarzy. Dopiero później czołową rolę zaczęli odgrywać nikaraguańscy liderzy[7]. Niektórzy badacze upatrują przyczyn rozwoju pentekostalizmu również w rewolucji sandinistowskiej[7]. Zwraca się uwagę na to, że rozwojowi ruchu zielonoświątkowego sprzyja globalizacja[2].

Zaangażowanie w polityce

W latach 80. pastor Zborów Bożych, Miguel Angel Casco, udzielił poparcia rewolucji sandinistowskiej. Z tego powodu został wyłączony ze społeczności kościelnej Zborów Bożych[8].

W 1996 pastor Guilermo Osorno założył partię polityczną Camino Cristiano (Chrześcijańska Droga). W 1997 z ramienia tej partii weszło do parlamentu czterech jej przedstawicieli[8].

Statystyki i zmiany demograficzne

W II połowie XX wieku miały miejsce trzy krótkie okresy nagłego wzrostu Kościołów protestanckich. Pierwszy miał miejsce w latach 1963-1975, drugi w latach 1979-1990, a trzeci w latach 1990-1995. Czwarty wzrost nastąpił w latach 2000-2007[6]. W roku 1965 protestanci stanowili 3% społeczeństwa[4], w 1990 – 13%, w 1995 – 17%, w 2007 – 28%[6]. Wzrost ten nastąpił głównie dzięki zielonoświątkowcom. W 1965 zielonoświątkowcy stanowili tylko 20% nikaraguańskich protestantów, a w roku 1982 – 73%[6].

Denominacje

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Sepúlveda 2007 ↓.
  2. 1 2 Peña 2010 ↓.
  3. ↑ Pew Research Center 2006 ↓.
  4. 1 2 3 Robert Winslow, Comparative Criminology | North America – Nicaragua San Diego State University
  5. ↑ Tony Jones & the white emergentsia’s “Pentecostal problem” Mercy Not Sacrifice May 17 2013
  6. 1 2 3 4 Gooren 2010 ↓, s. 52.
  7. 1 2 Gooren 2010 ↓, s. 53.
  8. 1 2 E. Czajko. Zielonoświątkowcy w parlamencie w Nikaragui. „Chrześcijanin”. Nr 1-2, s. 30, 1997.
  9. ↑ Participating Countries (M-R) [online], worldagfellowship.org [dostęp 2019-03-17].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.