Pekka Haavisto
Ilustracja
Pekka Haavisto (2022)
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1958
Helsinki

Minister spraw zagranicznych Finlandii
Okres

od 6 czerwca 2019
do 20 czerwca 2023

Przynależność polityczna

Liga Zielonych

Poprzednik

Timo Soini

Następca

Elina Valtonen

Minister rozwoju Finlandii
Okres

od 17 października 2013
do 26 września 2014

Przynależność polityczna

Liga Zielonych

Poprzednik

Heidi Hautala

Następca

Sirpa Paatero

Minister środowiska Finlandii
Okres

od 13 kwietnia 1995
do 15 kwietnia 1999

Przynależność polityczna

Liga Zielonych

Poprzednik

Sirpa Pietikäinen

Następca

Satu Hassi

Pekka Olavi Haavisto (ur. 23 marca 1958 w Helsinkach) – fiński polityk, w latach 1995–1999 minister środowiska, od 2013 do 2014 minister rozwoju, od 2019 do 2023 minister spraw zagranicznych, w latach 1993–1995 i 2018–2019 przewodniczący Ligi Zielonych. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2012, 2018 i 2024.

Życiorys

W 1975 ukończył szkołę średnią. Pracował jako redaktor magazynów „Komposti”, „Suomi-lehti” i „Vihreä Lanka”. Od 1987 do 1995 przez dwie kadencje sprawował mandat posła do Eduskunty, reprezentując okręg helsiński. Od 1993 do 1995 był przewodniczącym Ligi Zielonych. W okresie od kwietnia 1995 do kwietnia 1999 sprawował urząd ministra środowiska w pierwszym rządzie Paava Lipponena. Był równocześnie ministrem w ministerstwie środowiska[1]. Przez następne sześć lat pracował w Organizacji Narodów Zjednoczonych, biorąc udział w różnych misjach pokojowych. Prowadził także zajęcia na Uniwersytecie Helsińskim.

W wyniku wyborów w 2007 po dwunastoletniej przerwie powrócił do fińskiego parlamentu. Reelekcję uzyskał w 2011. Został także kandydatem swojego ugrupowania w wyborach prezydenckich w 2012. W pierwszej turze głosowania otrzymał 18,8% głosów, zajmując 2. miejsce i przechodząc do drugiej tury[2]. W drugiej turze wyborów dostał poparcie na poziomie 37,4%, przegrywając z Saulim Niinistö[3].

17 grudnia 2013 objął urząd ministra rozwoju w rządzie Jyrkiego Katainena, zastępując Heidi Hautalę. Pozostał na tym stanowisku również w utworzonym w 2014 gabinecie Alexandra Stubba, odszedł jednak z rządu 26 września 2014, gdy jego ugrupowanie opuściło koalicję. W 2015 ponownie został wybrany do Eduskunty[4]. W 2018 ponownie był kandydatem Ligi Zielonych w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze głosowania (jedynej wobec zapewnienia sobie przez urzędującego prezydenta w niej reelekcji) otrzymał 12,4% głosów, zajmując 2. miejsce wśród 8 kandydatów[5].

W listopadzie 2018 ponownie został przewodniczącym Ligi Zielonych w drodze głosowania członków partii, zastępując rezygnującego z tego stanowiska z powodów zdrowotnych Touka Aalto. Powrócił tym samym na to stanowisko po około 23 latach[6]. Partią kierował do czerwca 2019.

W 2019 utrzymał mandat deputowanego na kolejną kadencję[7]. 6 czerwca 2019 objął urząd ministra spraw zagranicznych w koalicyjnym rządzie Anttiego Rinne[8]. Pozostał na tym stanowisku również w powołanym 10 grudnia 2019 gabinecie Sanny Marin[9]. W wyborach w 2023 po raz kolejny wybrany do fińskiego parlamentu[10]. 20 czerwca 2023 zakończył pełnienie funkcji ministra.

W czerwcu 2023 zapowiedział swój start w kolejnych wyborach prezydenckich w 2024[11]. W pierwszej turze wyborów, która odbyła się 28 stycznia 2024, otrzymał 836 tys. (25,8%), zajmując 2. miejsce spośród 9 kandydatów[12]. Przeszedł do drugiej tury, w której jego konkurentem został Alexander Stubb (który uzyskał poparcie na poziomie 27,2%)[12]. W drugiej turze z 11 lutego uzyskał 48,4% głosów, przegrywając tym samym wybory[13].

Życie prywatne

Pekka Haavisto jest jawnym gejem. Zawarł rejestrowany związek partnerski z pochodzącym z Ekwadoru Nexarem Antoniem Floresem[14].

Przypisy

  1. ↑ Haavisto, Pekka Olavi. valtioneuvosto.fi. [dostęp 2021-10-07]. (fiń.).
  2. ↑ PRESIDENTINVAALI 22.1.2012: Tulos. Koko maa. vaalit.fi. [dostęp 2012-01-22]. (fiń.).
  3. ↑ PRESIDENTINVAALI 5.2.2012: Tulos. Koko maa. vaalit.fi. [dostęp 2012-02-05]. (fiń.).
  4. ↑ Eduskuntavaalit 2015: Koko maa – ehdokkaat. yle.fi. [dostęp 2015-04-19]. (fiń.).
  5. ↑ Presidentinvaali 2018, 1. vaali. vaalit.fi. [dostęp 2018-01-28]. (fiń.).
  6. ↑ Pekka Haavisto elected new Greens chair. yle.fi, 3 listopada 2018. [dostęp 2018-11-07]. (ang.).
  7. ↑ Eduskuntavaaleissa 2019 valitut kansanedustajat. eduskunta.fi, 15 kwietnia 2019. [dostęp 2021-10-09]. (fiń.).
  8. ↑ Government of Prime Minister Rinne appointed. valtioneuvosto.fi, 6 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
  9. ↑ Government of Prime Minister Marin appointed. valtioneuvosto.fi, 10 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-10]. (ang.).
  10. ↑ Parliamentary Elections 2023: Results: Whole country: Elected. vaalit.fi. [dostęp 2023-04-03]. (ang.).
  11. ↑ Pekka Haavisto announces 2024 presidential bid. yle.fi, 8 czerwca 2023. [dostęp 2024-01-29].
  12. 1 2 Presidentinvaali 2024, 1. vaali. vaalit.fi. [dostęp 2024-02-11]. (fiń.).
  13. ↑ Presidentinvaali 2024, 2. vaali. vaalit.fi. [dostęp 2024-02-11]. (fiń.).
  14. ↑ Miinakentiltä kotirannoille. apu.fi, 27 października 2004. [dostęp 2018-01-28]. (fiń.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.