Peczenihy

Peczenihy
Печеніги
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	charkowski
Rejon	peczenizki
Powierzchnia	7,85 km²
Wysokość	97 m n.p.m.
Populacja (2018); • liczba ludności	; 5200
Nr kierunkowy	+380 5765
Kod pocztowy	62808
Tablice rejestracyjne	AX
	Położenie na mapie obwodu charkowskiego Peczenihy
	Położenie na mapie Ukrainy Peczenihy
	49°51′53″N 36°55′56″E/49,864722 36,932222

Peczenihy ukr. Печеніги (w XIX wieku: Nowobiełgorod) – osiedle typu miejskiego, stolica rejonu w obwodzie charkowskim Ukrainy.

Historia

Miejscowość powstała w XVII wieku.

Osada wzmiankowana po raz pierwszy w gramocie cara Rosji w 1646 r., stwierdzającej, że wieś została założona przez 205 osadników pochodzących z Ukrainy prawobrzeżnej. Na czele osadników stał Fedot Lewopow. W XVIII w., dokładnie przed 1765 r. Peczenihy były siedzibą pułku izjumskiego, później centrum prowincji z siedzibą w miejscowości Peczenihy, podległej komisarzowi w Izjum. Począwszy od 1779 Peczenihy były osadą wojskową w powiecie charkowskim, która miała 3601 mieszkańców, w tym 3299 wojskowych. Przez 1765 miasto miało flagę z wizerunkiem św. Jerzego zwycięzcy.

Począwszy od 1864 r. w kozackiej osadzie Nowobiełgorod mieszkało 5276 osób: 2583 mężczyzn i 2693 kobiet i były dwie cerkwie.

Do 1914 r. liczba mieszkańców wzrosła do 14.865 osób.

Prawa miejskie miejscowość otrzymała w 1957.

W 1989 liczyła 6446 mieszkańców^[2].

W 2013 liczyła 5466 mieszkańców^[3].

Urodzeni

Henryk Siemiradzki – polski malarz, przedstawiciel akademizmu.
Hryhorij Petrowski (1878-1958) – sowiecki działacz partyjny i państwowy, długoletni (1919-1939) przewodniczący Wszechukraińskiego Komitetu Wykonawczego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (odpowiednik głowy państwa)

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.69
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Bibliografia

Historyczno-statystyczny opis diecezji Charków, s. 99, w języku rosyjskim

Linki zewnętrzne

historia miejscowości

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.69

[2] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[3] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]