Metoda Eckarta Klobego (metoda nieoperacyjna)

Miseczka próżniowa w wariancie dla mężczyzn

Polega na stosowaniu przez pacjenta specjalnej miseczki próżniowej (przy pomocy pompki, takiej samej jak w aparacie do pomiaru ciśnienia krwi; wytwarza się podciśnienie) umożliwiającej uniesienie zapadniętej części klatki piersiowej. Nie wykonuje się stabilizacji uniesionego mostka przy pomocy płytki lecz ćwiczenia fizyczne wytwarzają stabilne wzmocnienie mięśniowo-więzadłowe. Zabieg ten powtarza się przez minimum rok, począwszy od 15 minut dziennie. Po każdym leczeniu, lejkowata klatka piersiowa powraca do zapadniętego kształtu w różnych odstępach czasowych w zależności od wielkości wady. Przełomowym postępem w leczeniu jest utrzymanie się zapadniętej części klatki piersiowej na wysokości wizjerka miseczki próżniowej na okres przed ponownym użyciem miseczki. Miseczki produkowane są w wariantach dla kobiet oraz mężczyzn (zasadniczo jednak miseczki zaprojektowano dla mężczyzn, gdyż wada ta jest rzadko spotykana u kobiet) o średnicach 16, 19 lub 26 cm. Jeśli pacjent jest zbyt mały lub duży, miseczka nie osiągnie optymalnej wydajności.

Osobą prowadzącą działania mające na celu zwiększenie popularności tejże metody w Polsce jest Dr hab. med. Marek Orkiszewski, który jako pierwszy (w 2006 r.) wprowadził tę metodę do praktyki klinicznej w Polsce.

Należy podkreślić, że skuteczność tej metody nie została potwierdzona. Jest to metoda eksperymentalna i do czasu opublikowania wyników badań obejmujących odpowiednio duże grupy chorych nie można jej zalecać do stosowania w praktyce klinicznej.

Metoda Ravitcha

Klasyczna metoda korekcji lejkowatej klatki piersiowej, polegająca na wykonaniu długiego cięcia na przedniej ścianie klatki piersiowej, skróceniu chrząstek żebrowych oraz plastyce mostka. Metoda ta u dzieci nie zawsze prowadzi do dobrego efektu kosmetycznego oraz pozostawia długą, widoczną bliznę. Istnieje ryzyko nawrotu wady, zwłaszcza, gdy operacja była wykonywana przed okresem dojrzewania^[1].

Metoda Nussa

Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej 15-letniego mężczyzny po wykonaniu operacji metodą Nussa

Polega na wprowadzeniu pod mostek jednej do trzech chromowo- niklowych płyt, po obróceniu których wypycha się zapadnięty mostek (do poziomu wystających żeber) redukując deformację. Cięcia robi się w linii pachowej długości ok. 2 cm, płytki wyjmuje się po ok. dwóch latach od ich założenia. W przypadku alergii na nikiel istnieje możliwość użycia płyt tytanowych. Metoda ta u dorastających pacjentów prowadzi do dobrego efektu kosmetycznego. Ryzyko nawrotu wady jest znikome. ^[9][10]