Paweł Walewski
Data urodzenia

1967

Zawód, zajęcie

lekarz, dziennikarz

Pracodawca

„Polityka”

Paweł Walewski (ur. 1967) – polski lekarz, dziennikarz i publicysta[1]. Głównym tematem jego tekstów publicystycznych, reportaży i wywiadów są zagadnienia związane z systemem ochrony zdrowia, rynkiem leków oraz popularyzacją zdrowego stylu życia.

Życiorys

Edukacja

Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Katowicach oraz studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego[2].

Praca zawodowa

Od 1996 r. na stałe związany z tygodnikiem „Polityka”[1][3], gdzie zatrudniony jest na stanowisku publicysty w dziale naukowym[4]. Ponadto współpracuje z prasą medyczną i miesięcznikami popularnozdrowotnymi. Publikował artykuły poświęcone tematyce zdrowotnej również w polskiej edycji „Playboya” i „Świecie Nauki”. Jest stałym felietonistą miesięcznika „Puls” Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie oraz był felietonistą miesięcznika „Gazeta Farmaceutyczna”[2].

Nagrody związane z pracą dziennikarską

  • 1983 – zdobywca I nagrody w konkursie prasowym tygodnika „Radar” na recenzję spektaklu Dziadów Konrada Swinarskiego w TVP.
  • 1993 – laureat II nagrody w konkursie na najlepsze publikacje prasowe z zakresu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych
  • 1996 – zdobywca III miejsca w konkursie dziennikarskim poświęconym tematyce HIV/AIDS.
  • 2002 – został uhonorowany przez Kapitułę „Gazety Farmaceutycznej” nagrodą „Złote Pióro Farmacji” – za rzetelność i obiektywizm.
  • 2003:
    • wyróżnienie Europejskiej Szkoły Onkologii w pierwszej edycji ogólnoświatowego konkursu prasowego, promującego rzetelność i wartości informacyjne w dziennikarstwie onkologicznym, za: „wiarygodne informowanie o postępach w zapobieganiu nowotworom oraz o badaniach naukowych w tej dziedzinie”;
    • tytuł „Osobowość Roku w Ochronie Zdrowia” nadany przez Kapitułę Nagrody „Sukces Roku” pod patronatem ministra zdrowia w kategorii media;
    • nagrodę Grand Press w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne za tekst opublikowany w „Polityce”: Z witką w berecie, w której w humorystycznej formie przedstawiona została opowieść o cudzie życia – plemniku[5].
  • 2005:
    • II nagroda w międzynarodowym konkursie prasowym „Embrace Award” – za tekst w „Polityce”: „To nie wstyd, to choroba” – o problemach nietrzymania moczu;
    • I nagroda i tytuł „Rzecznik Chorych na Raka” w ogólnopolskim konkursie na najlepsze publikacje z zakresu onkologii;
    • nominacja do nagrody Grand Press 2005 w kategorii publicystyka za tekst w „Polityce”: „Prawdę mówiąc”, analizujący problem lekarzy nie potrafiących rozmawiać z pacjentami o chorobie i śmierci;
  • 2007:
    • nagroda Zaufania Złoty OTIS w kategorii „Media i zdrowie” za publikacje związane z naukami medycznymi, perspektywami i dniem powszednim polskiej służby zdrowia oraz za podejmowanie ważnych społecznie tematów związanych z profilaktyką i wiedzą zdrowotną.
    • główna nagroda Europejskiej Szkoły Onkologii – The Best Cancer Reporter Award za rok 2007. Nagroda promuje rzetelność i wartości informacyjne tekstów na temat raka;
    • nagroda im. Eugeniusza Kwiatkowskiego przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za tekst opublikowany w „Polityce”: Operacja prywatyzacja, wszechstronnie i rzetelnie przedstawiający temat prywatyzacji szpitali, w kontekście stanu służby zdrowia i rynku ubezpieczeń społecznych[6].
  • 2008:
    • I nagroda w Europejskim Konkursie Stowarzyszenia Niemieckich Dziennikarzy Medycznych za tekst „Gorycz zwycięstwa” (Polityka 13/2007) o zmaganiach pacjentów z chorobą nowotworową;
    • nominacja do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne (za tekst napisany wspólnie z Edytą Gietką Obietnice i kłamstwa nadziei);
    • odznaczony Czerwoną Kokardką[7];
  • 2009:
    • I nagroda w ogólnopolskim konkursie „Oczy Otwarte” w kategorii Najlepszy Artykuł za tekst „Pod opuszkami” (o niewidomych, którzy poznają świat zmysłem dotyku)[8];
  • 2022:
    • nagroda główna w kategorii prasa i tytuł „Dziennikarz Medyczny roku 2021” w konkursie Stowarzyszenia „Dziennikarze dla Zdrowia” za artykuły opublikowane w roku 2021 związane ze zdrowiem i epidemią covid-19, a w szczególności teksty poruszające zagadnienia: otyłości, szczepienia ciężarnych kobiet oraz procederu sprzedaży fałszywego suplementu diety na raka[1].

Publikacje

Jest autorem i współautorem artykułów, które zostały opublikowane w czasopismach oraz autorem i współautorem publikacji książkowych m.in.:

  • Kapryśna wątroba. Co zagraża wątrobie, jak ją chronić, jak leczyć, wyrok czy tylko choroba, kłopoty z żółcią, bezpieczna apteka (1996, współautor z K. Sułek; przedmowa i przepisy dietetyczne H. Ciborowska)[9],
  • Jak jeść bez lęku i stresów? (Wydawnictwo Polityka, 2013).

Przypisy

  1. 1 2 3 Paweł Walewski z nagrodą w konkursie Stowarzyszenia Dziennikarze dla Zdrowia. polityka.pl. [dostęp 2022-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-14)]. (pol.).
  2. 1 2 Nie zmienimy prawa, zmieniajmy mentalność - suplement diety. nazdrowie.pl. [dostęp 2022-02-25]. (pol.).
  3. ↑ Paweł Walewski - lista artykułów. Polityka (tygodnik). [dostęp 2014-01-21]. (pol.).
  4. ↑ Redakcja Polityki. Polityka (tygodnik). [dostęp 2014-01-21]. (pol.).
  5. ↑ Grand Press 2003. old.grandpress.press.pl. [dostęp 2021-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-21)]. (pol.).
  6. ↑ Nagrody SDP 2007. sdp.pl. [dostęp 2022-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-10)]. (pol.).
  7. ↑ Czerwona Kokardka w Polsce na stronie Krajowego Centrum ds. AIDS. aids.gov.pl. [dostęp 2012-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 grudnia 2012)].
  8. ↑ Press: Cezary Galek zdobył Grand Prix konkursu Oczy Otwarte 2009. [dostęp 2009-12-18].
  9. ↑ Walewski, Paweł (1967-). bn.org.pl. [dostęp 2022-02-14]. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.