Paweł Kazimierz Kafarski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1949
Gdańsk

profesor nauk chemicznych
Alma Mater

Politechnika Wrocławska

Doktorat

1977

Habilitacja

1990

Profesura

16 lutego 1998[1]

Doktor honoris causa
Uniwersytet Opolski – 2018
Uczelnia

Politechnika Wrocławska
Uniwersytet Opolski

Krasnal Chemik

Paweł Kazimierz Kafarski (ur. 13 stycznia 1949 w Gdańsku) – polski chemik specjalizujący się w chemii organicznej i bioorganicznej.

Życiorys

Ukończył liceum w Zielonej Górze, jednym z jego nauczycieli był Zbigniew Czarnuch. W 1971 roku ukończył studia chemiczne na Politechnice Wrocławskiej i podjął pracę na stanowisku asystenta stażysty na tej uczelni. Stopień doktora nauk chemicznych uzyskał, również na PWr, w 1977 roku, jego promotorem był Przemysław Mastalerz. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1990 roku na podstawie rozprawy Fosfonopeptydy – synteza i stereochemia. Tytuł profesora nauk chemicznych otrzymał w 1998 roku, profesora zwyczajnego w 2000 roku.

W latach 1996–2002 był prodziekanem, a od 2002 do 2005 roku, dziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej. W latach 1982-2018 roku pracował również na Uniwersytecie Opolskim[2], a od roku 2020 na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. W latach 2006–2009 pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

Prowadzone przez niego badania dotyczą projektowania i syntezy biologicznie aktywnych związków aminofosfonowych i ich pochodnych.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2016 roku otrzymał Medal Jędrzeja Śniadeckiego przyznawany przez Polskie Towarzystwo Chemiczne[3]. Został uhonorowany także Medalem Jana Hanusa przez Czeskie Towarzystwo Chemiczne oraz Medalem im Trzebiatowskiego przez Politechnikę Wrocławską.

Z okazji 60. urodzin Pawła Kafarskiego zespół Chemii Bioorganicznej ufundował kolejnego wrocławskiego krasnala – Chemika, który został ustawiony przed wejściem do budynku A-2 Wydziału Chemicznego PWr.

W 2018 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Opolskiego[4] oraz Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za całokształt dorobku[5].

Wybrane publikacje

  • Fosfonopeptydy – synteza i stereochemia (1989)
  • Chemia bioorganiczna (1994, wspólnie z Barbarą Lejczak, ISBN 83-01-11247-6)
  • Ćwiczenia laboratoryjne z chemii bioorganicznej (1997, wspólnie z Piotrem Wieczorkiem, ISBN 83-85678-74-3)

Przypisy

  1. ↑ Prof. dr hab. inż. Paweł Kazimierz Kafarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-09-20].
  2. ↑ Życiorys prof. P. Kafarskiego - Bioorganic [online], 22pps.ch.pwr.wroc.pl [dostęp 2022-01-26].
  3. ↑ Laureaci medali PTChem. ptchem.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-31)].
  4. ↑ Anna Grudzka, Prof. Paweł Kazimierz Kafarski nowym doktorem honoris causa Uniwersytetu Opolskiego, „nto.pl” [dostęp 2018-04-02] (pol.).
  5. ↑ Nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego 2018 rozdane. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. [dostęp 2019-01-22].

Bibliografia

  • Paweł Kafarski [online], Katedra Chemii Bioorganicznej PWr [dostęp 2021-03-11] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.