 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
| Narodowość |
serbska |
Pavle Ivić (cyr. Павле Ивић; ur. 1 grudnia 1924 w Belgradzie, zm. 19 września 1999 tamże) – serbski językoznawca, dialektolog i fonolog.
Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Belgradzkiego. Dyplom uzyskał w 1949 roku, doktoryzował się w 1954 roku[1]. W latach 1949–1954 był asystentem na tejże uczelni, w latach 1954–1972 zaś piastował stanowisko docenta[1]. Był także profesorem na Uniwersytecie w Nowym Sadzie[1].
W 1972 roku został wybrany członkiem korespondentem Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk, w 1978 roku zaś członkiem rzeczywistym[1]. W 1979 r. został mianowany członkiem korespondentem Słoweńskiej Akademii Nauki i Sztuki[2].
Autor ok. 450 esejów, recenzji i innych prac[1]. Współtworzył bądź redagował 17 książek[1].
Wybrana twórczość
- Dijalektologija srpkohrvatskog jezika (1956)
- 0 govoru Galipoljskih Srba (1957)
- Die Serbokroatischen Dialekte (1958)
- Accent in Serbocroatian (współautorstwo, 1963)
- Srpski narod i njegov jezik (1971)
- 0 slovenskim jezicima i dijalektima (1991)
- Iz istorije srpskohrvatskog jezika (1991)
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Jože Toporišič, Pavle Ivić [online], Słoweńska Akademia Nauki i Sztuki [dostęp 2019-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-17] (słoweń.).
- ↑ „Letopis Slovenske akademije znanosti in umetnosti”, 53/2002, Lublana, s. 87, ISSN 0374-0315 (słoweń.).