Paul Badura-Skoda
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 października 1927
Wiedeń

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

25 września 2019
Wiedeń

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Odznaczenia
Krzyż Komandorski II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Krzyż Oficerski za Naukę i Sztukę (Austria) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Strona internetowa

Paul Badura-Skoda (ur. 6 października 1927 w Wiedniu, zm. 25 września 2019 tamże[1][2]) – austriacki pianista.

Życiorys

Po ukończeniu Konserwatorium Wiedeńskiego kontynuował naukę u Edwina Fischera[3].

Był laureatem III nagrody w Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w 1949[4]. W tym samym roku, niemal z dnia na dzień, stał się znanym na całym świecie pianistą, dzięki koncertom z orkiestrami pod dyrekcją Wilhelma Furtwänglera i Herberta von Karajana. Współpracował także z takimi dyrygentami jak George Szell, Karl Böhm, Charles Mackerras i Georg Solti. Nagrał ok. 200 płyt długogrających, w tym wykonania wszystkich sonat Wolfganga Amadeusa Mozarta, Franza Schuberta i Ludwiga van Beethovena[3]. W swojej karierze używał zarówno instrumentów z epoki, jak i współczesnych. Był jednym z pionierów koncepcji wykorzystywania wczesnych fortepianów (wykonawstwo historyczne)[5].

Uczestniczył w pracach jury wielu konkursów pianistycznych, m.in. Międzynarodowego Konkursu Bachowskiego w Lipsku (2006) i Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1980, 1995 – wiceprzewodniczący jury, 2000) w Warszawie[6].

We wrześniu 1951 poślubił Evę Halfar, z którą następnie współpracował przy pisaniu książek o interpretacji Mozarta i Bacha, a także wydań źródłowych ich utworów[7].

Od 1981 aż do przejścia na emeryturę w 1994 był profesorem w Hochschule für Musik und darstellende Kunst[8].

Wyróżnienia

Doktoraty honoris causa[9]:

Odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Laudację wygłosił jego były student, prof. Andrzej Pikul[3].

Przypisy

  1. ↑ Tod mit 91 Jahren: Österreichischer Pianist Paul Badura-Skoda gestorben, „Die Zeit”, Hamburg, 26 września 2019, ISSN 0044-2070 [dostęp 2019-09-26] (niem.).
  2. ↑ Wiener Pianist Paul Badura-Skoda gestorben [online], swr.online [dostęp 2019-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-26] (niem.).
  3. 1 2 3 Paul Badura-Skoda doktorem honoris causa Akademii Muzycznej w Krakowie [online], Polskie Centrum Informacji Muzycznej [dostęp 2019-09-26].
  4. ↑ Prizewinners (ang.) long-thibaud-crespin.org [dostęp 2020-02-07]
  5. ↑ Paul Badura-Skoda. Luminarz światowej pianistyki. polskieradio.pl. [dostęp 2024-03-14].
  6. ↑ Stanisław Dybowski, Laureaci konkursów chopinowskich w Warszawie, Warszawa 2005, s. 332, 402, 424.
  7. ↑ Paul Badura-Skoda (Piano) [online], Bach Cantatas [dostęp 2019-09-26] (ang.).
  8. ↑ Nachruf auf Paul Badura-Skoda [online], mdw.ac.at [dostęp 2024-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-12] (niem.).
  9. ↑ Paul Badura-Skoda - Biographie [online], www.badura-skoda.cc [dostęp 2019-09-26] (ang.).
  10. 1 2 Anfragebeantwortung. parlament.gv.at. [dostęp 2020-01-28]. (niem.).
  11. 1 2 Pionier des originalen Klanges: Der Pianist Paul Badura-Skoda ist gestorben. Neue Zürcher Zeitung, 2019-09-26. [dostęp 2020-01-29]. (niem.).
  12. ↑ Archives des nominations et promotions dans l'ordre des Arts et des Lettres, s. 78 (fr.)

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.