Parlamentariusz (fr. parlementaire od parler, pol. mówić)[1] – w czasie wojny posłaniec kierowany do dowództwa wojsk przeciwnika w celu omówienia możliwości zawieszenia broni lub kapitulacji jednej ze stron.
Delegacja taka wyposażona jest zazwyczaj w białą flagę[2], co zgodnie z konwencjami wojennymi sygnalizuje żołnierzom przeciwnika, że niosący ją żołnierze nie podejmują działań bojowych. W związku z tym prawnie zabronione jest atakowanie ich[3]. Po przekroczeniu linii frontu często nakazuje się założyć na oczy opaskę, uniemożliwiającą zapamiętanie topografii i rozmieszczenia wojsk przeciwnika. Zgodnie z konwencjami międzynarodowymi, po wykonaniu zadania (na przykład po przekazaniu propozycji kapitulacji) delegacja parlamentariuszy odsyłana jest z powrotem w kierunku własnych linii.
Prawnie zakazane jest udawanie zamiaru prowadzenia rokowań pod osłoną białej flagi lub udawanie poddania się[4].
Parlamentariusze niemieccy (z przepaskami na oczach) w towarzystwie żołnierzy radzieckich przed kapitulacją Festung Breslau 6 maja 1945.jpg.webp)
Amerykański parlamentariusz z zawiązanymi oczami prowadzony przez dwóch niemieckich żołnierzy (listopad 1944)
Przypisy
- ↑ Parlamentariusz. Wielki słownik języka polskiego. [dostęp 2021-03-22]. (pol.).
- ↑ Znak białej flagi zdefiniowano w artykule 32 aneksu do konwencji haskich z 29 lipca 1899 i 18 października 1907 o zasadach prowadzenia wojny lądowej.
- ↑ Parlamentariusz traci przywilej nietykalności, jeżeli dowiedziono w sposób konkretny i niezbity, że skorzystał ze swego położenia uprzywilejowanego, aby spowodować lub popełnić czyn zdradziecki. Tamże, artykuł 34.
- ↑ Pierwszy Protokół Dodatkowy (1977) artykuł 37.