 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. 3 Maja 10 |
| Data powołania |
1772 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Filie |
Kościół w Antoniówce |
| Proboszcz |
ks. prał. Franciszek Nieckarz |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie gminy Komarów-Osada _location_map.png.webp) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zamojskiego  | |
 50°37′40″N 23°28′33″E/50,627778 23,475833 | |
.svg.png.webp){kind=small}
Parafia Trójcy Przenajświętszej w Komarowie-Osadzie – parafia należąca do dekanatu Tyszowce diecezji zamojsko-lubaczowskiej.
Parafia została utworzona w 1772, staraniem Jana Miera, starosty tyszowieckiego. Obecny kościół parafialny wybudowany w latach 1904-1911. Mieści się przy ulicy 3 Maja.
Do parafii należą wierni z następujących miejscowości: Antoniówka, Huta Komarowska, Janówka Wschodnia, Janówka Zachodnia, Komarów Dolny, Komarów Górny, Komarów-Osada, Komarów-Wieś, Krzywystok, Księżostany, Ruszczyzna, Wolica Brzozowa, Wolica Śniatycka[1].
Kościoły i kaplice
Na terenie parafii znajdują się[1][2]:
- Kościół Trójcy Przenajświętszej w Komarowie-Osadzie, powstały w latach 1904-1911[1] lub 1908-1911[2] r. (parafialny)
- Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Antoniówce, powstały w latach 1979-86[1] (filialny)
- Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Janówce Zachodniej, powstały w latach 1979-84[1] (filialny)
- Kaplica murowana na cmentarzu w Komarowie-Osadzie, z 1950[2] roku.
Dawne świątynie parafialne
Kaplica z 1750-2 r.
Drewniana kaplica w Komarowie, wzniesiona w 1750[2] lub 1752[1] r., zakończyła istnienie w 1765[2] r. – w jej miejsce zbudowano kolejny kościół. Świątynia była kaplicą filialną ówczesnej parafii Łabunie[2].
Kościół z 1765 r.
Drewniany kościół w Komarowie, zbudowany w 1765[1][2] r. w miejsce poprzedniej kaplicy[2]. Był kościołem filialnym ówczesnej parafii Łabunie. W latach 1847-1883 zamknięty ze względu na zły stan techniczny. Pełnił swe funkcje do czasu wybudowania nowego, murowanego kościoła. Istniał zapewne jeszcze w latach 1911-1914. Brak konkretnych danych o dalszym losie - nie dotrwał do XXI wieku[2].