 Panorama miasta | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Komitat | |||||
| Zarządzający |
Gábor Vas↗ | ||||
| Powierzchnia |
29,58 km² | ||||
| Populacja (I 2011) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
96 | ||||
| Kod pocztowy |
9090 | ||||
Położenie na mapie Węgier  | |||||
 47°32′48″N 17°45′00″E/47,546667 17,750000 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Pannonhalma (słow. Rábsky Svätý Martin, niem. Martinsberg) – miasto (prawie 3,9 tys. mieszkańców w styczniu 2011) na północnym zachodzie Węgier, w komitacie Győr-Moson-Sopron, ośrodek administracyjny powiatu Pannonhalma.
Historia
Opactwo benedyktynów pod wezwaniem świętego Marcina, ufundowane przez księcia Gejzę w X wieku, poświęcone za panowania Stefana I w roku 1001. Szczególna pozycja klasztoru wynikała[1] z faktu, że opat podlegał w sprawach kościelnych prymasowi Węgier, a nie lokalnemu biskupowi, natomiast w sprawach sądowych bezpośrednio królowi. W XV wieku przebudowane w stylu gotyckim, następnie w barokowym, ostatecznie zachowane w stylu klasycystycznym. W latach 1377–1379 funkcję opata sprawował w tym klasztorze książę gniewkowski Władysław Biały, będący przez jakiś czas pretendentem do polskiej korony. W skarbcu klasztornym znajduje się kielich Macieja Korwina, a w archiwum przechowywany jest najstarszy zabytek piśmiennictwa węgierskiego – akt erekcyjny opactwa w Tihany z roku 1055.
Zabytki
Opactwo benedyktyńskie Pannonhalma oraz jego otoczenie zostało zapisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1996.
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 250. ISBN 978-83-7425-697-1.