Panait Istrati

fotografia nieznanego autora, przed 1927 r.
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1884 Braiła
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1935 Bukareszt
Narodowość	rumuńska
Dziedzina sztuki	literatura piękna

Panait Istrati (ur. 10 sierpnia 1884 w Braiła, zm. 16 kwietnia 1935 w Bukareszcie) – pisarz rumuński tworzący w języku francuskim.

Pisał od 1907 r., początkowo drobne artykuły do pism socjalistycznych, wydawanych w Rumunii. Zmarł na gruźlicę w sanatorium Filareta w Bukareszcie. Pochowany na cmentarzu Bellu.

Wszystkie jego utwory objęte były w 1951 roku zapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek^[1].

Polskie przekłady

• Kyra Kyralina, tłum. Halina Jelenkiewicz-Gądkowa, W.L. Anczyc, Towarzystwo Wydawnicze, Kraków-Warszawa 1925,
• Kodyn (Codine), tłum. Witold Zechenter, Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, Warszawa 1928, projekt okładki Tadeusz Gronowski,
• Prezentacja hajduków (Les Haidoucs. Presentation de Haidoucs), tłum. Zoda-Mares, Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, Warszawa 1928, projekt okładki Tadeusz Gronowski
• Dominica ze Snagow (Les Haidoucs, Domnitza de Snagov), tłum. Zoda-Mares, Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, Warszawa 1929, projekt okładki Tadeusz Gronowski
• Pieśń rowu (Nerantsula), tłum. Wanda Gardowska, Bibljoteka Groszowa, Warszawa-Białystok 1929, projekt okładki Artur Horowicz,
• Żagiew i zgliszcza: po szesnastu miesiącach pobytu w Z. S. S. R., tłum. Kazimierz Rychłowski, Księg. Polska B. Połoniecki, Lwów-Warszawa 1931,

Przypisy