Paciorecznik indyjski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

imbirowce

Rodzina

paciorecznikowate

Rodzaj

paciorecznik

Gatunek

paciorecznik indyjski

Nazwa systematyczna
Canna indica L.
Sp. pl. 1:1. 1753
Kwiat

Paciorecznik indyjski (Canna indica L.) – gatunek rośliny z rodziny paciorecznikowatych (Cannaceae). Występuje w strefie międzyzwrotnikowej. Wbrew swojej nazwie nie pochodzi z Indii, lecz z północnego i środkowego Meksyku i Ameryki Południowej. Gatunek introdukowany do flory Stanów Zjednoczonych, w wielu miejscach uprawiany i naturalizowany[3]. Jest jednym z gatunków wyjściowych, z których ogrodnicy wyhodowali mieszańca zwanego paciorecznikiem ogrodowym.

Morfologia

Pokrój
Bylina o wysokości do 2,4 m o ciemnozielonych, podłużnie jajowatych liściach z czerwonymi przebarwieniami. Pod ziemią roślina wytwarza kłącze.
Kwiaty
Duże w kolorze od żółtego do ciemnoczerwonego, o bardzo wąskich płatkach. Zebrane są w kłosy na szczycie grubej, mięsistej łodygi. Kwitnie przez całe lato aż do jesieni.

Zastosowanie i uprawa

  • Zastosowanie. Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Nadaje się na kwietniki, do tworzenia grup kwiatowych i na kwiat cięty.
  • Uprawa. Wymaga żyznej, próchnicznej gleby i słonecznego lub nieco tylko zacienionego stanowiska. Rozmnaża się go przez podział kłączy lub z nasion. Jako roślina cieplejszego klimatu nie jest przystosowany do naszych warunków i zimą jego kłącze przemarza w ziemi. W związku z tym po zakończeniu kwitnienia przycina się go przy samej ziemi, kłącze jesienią musi być wykopane z ziemi i przez zimę przechowywane w pomieszczeniu o temperaturze 5-8 °C. Wiosną (w marcu) dzieli się go na kawałki (każdy z nich powinien mieć przynajmniej 1 pąk) i pozostawia na powietrzu, aby rany przyschły. Wskazane jest obsypanie ran miałem węglowym. Przeschnięte kłącze sadzi się do doniczek trzymanych w ogrzewanym pomieszczeniu i umiarkowanie podlewa. Do gruntu wysadza się z doniczek dopiero w drugiej połowie maja.

Systematyka

Nazwa rośliny ma wiele synonimów: Canna coccinea Mill., Canna compacta Roscoe, Canna edulis Ker Gawl., Canna limbata Roscoe, Canna lutea Mill.[3]

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  3. 1 2 Canna indica L. w bazie danych: GRIN (Germplasm Resources Information Network) na http://www.ars-grin.gov (ang.)

Bibliografia

  • Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  • Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.