Pałac Wesslów
Symbol zabytku nr rej. 214 z 1.07.1965
Ilustracja
Widok pałacu od strony Krakowskiego Przedmieścia
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Krakowskie Przedmieście 25

Styl architektoniczny

barok

Rozpoczęcie budowy

1746

Ukończenie budowy

1752

Ważniejsze przebudowy

1883–1884

Zniszczono

1944

Odbudowano

1947

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Wesslów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac Wesslów”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Wesslów”
Ziemia52°14′37,356″N 21°00′49,496″E/52,243710 21,013749

Pałac Wesslów, także pałac Ostrowskich lub Poczta Saska – pałac znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście 25 w Warszawie.

Historia

Pałac po II wojnie światowej

Pałac został wzniesiony pomiędzy 1746 a 1752, jego projektantem mógł być Jakub Fontana[1]. Pierwszy znany widok pałacu znajduje się w obramieniu planu Warszawy z 1762 autorstwa Piotra Ricauda de Tirregaille. Najpierw pałac stanowił własność generała Franciszka Jana Załuskiego, starosty grójeckiego. W 1761 sprzedał go Teodorowi Wesslowi, podskarbiemu koronnemu, który z kolei w 1764 sprzedał go Antoniemu Ostrowskiemu, biskupowi kujawskiemu, późniejszemu prymasowi[2].

W 1780 budynek zakupił na użytek poczty Franciszek Ignacy Przebendowski – wojewoda pomorski i dyrektor poczt. Od tego czasu w pałacu do 1874 mieścił się urząd (stacja) pocztowa przeniesiona tutaj z kamienicy Wasilewskich. Początkowo była to poczta królewska utrzymująca łączność z Saksonią, stąd popularna nazwa – Poczta Saska. 2 listopada 1830 na poczcie nadał swój bagaż i pożegnał się z najbliższymi Fryderyk Chopin przed opuszczeniem Warszawy na zawsze[3].

Gdy w 1882 przystąpiono do poszerzania ulicy Trębackiej, zburzono narożną trzyokienną kamienicę przylegającą do pałacu. W następstwie tego w latach 1883–1884 gruntownie przebudowano pałac według projektu architektów Aleksandra Woydego i Władysława Marconiego ścinając narożnik i dodając nową elewację od strony poszerzonej ulicy. Dobudowano też trzecie piętro. Od 1887 w pałacu mieściła się przez czas jakiś redakcja „Kuriera Codziennego” i „Tygodnika Ilustrowanego”.

W 1944 budynek został spalony, jednak zachowały się mury oraz część wyposażenia. Został odbudowany w 1947 według projektu Jana Bieńkowskiego. Obecnie mieści się tu warszawska prokuratura regionalna i Instytut Wymiaru Sprawiedliwości.

Przypisy

  1. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 7 – Krakowskie Przedmieście. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 2001, s. 230–251. ISBN 83-88372-14-9.
  2. ↑ Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 166. ISBN 83-223-2047-7.
  3. ↑ Majewski Jerzy S.: Spacerownik Warszawa śladami Chopina. Warszawa: Agora, 2010, s. 60. ISBN 978-83-7552-992-0.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.