Pałac Roberta Schweikerta
Symbol zabytku nr rej. A/310/1-5 z 31 sierpnia 1987[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Piotrkowska 262

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

eklektyzm

Architekt

Leon Lubotynowicz[uwaga 1][2].

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

1910

Pierwszy właściciel

Robert Teodor Schweikert

Kolejni właściciele

Instytut Europejski w Łodzi

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac Roberta Schweikerta”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Roberta Schweikerta”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Roberta Schweikerta”
Ziemia51°45′00,06″N 19°27′41,10″E/51,750017 19,461417

Pałac Roberta Schweikerta – pałac Roberta Teodora Schweikerta (syna Fryderyka Wilhelma Schweikerta) znajdująca się przy ulicy Piotrkowskiej 262/264 w Łodzi.

Opis

W 1897 roku na terenie posesji znajdowały się: apteka, zakład wód mineralnych i napoi gazowanych, filia warszawskiej fabryki obuwia N.Lejzermana oraz laboratorium chemiczno-farmaceutyczne F. Müllera. Po wyburzeniu istniejących na posesji budynków Robert Schweikert wybudował zespół pałacowy (ukończony w 1913 roku)[3]. Główny budynek pałacowy powstał w 1910 według projektu Leona Lubotynowicza, bądź Romualda Millera[uwaga 1][2]. Założenie zespołu pałacowego wzorowane jest naposiadłościach magnackich[3].

Jest to niewielki, neobarokowy, wolnostojący pałac z reprezentacyjnym dziedzińcem, który wytyczony jest przez usytuowane po bokach budynki gospodarcze (stajnia, wozownia, stróżówka z pomieszczeniami gospodarczymi) i ograniczony żeliwnym ogrodzeniem z bramami. Budowla jest dwukondygnacyjna z wysokim parterem, portykiem z półkolistym podjazdem oraz dachem czterospadowym z mansardami. Z tyłu pałacu znajduje się ogród „włoski” z symetrycznymi prostokątnymi kwaterami. Dekoracja zewnętrzna pałacu nawiązuje także do uproszczonych form klasycystycznych, historycznych, nadając budowli charakter modernistyczny. Klasycyzujące wnętrza zachowały znaczną część pierwotnych dekoracji.

W czasie II wojny światowej w pałacu Schweikertów mieścił się bank niemiecki, a po wojnie kolejno siedziby: PPR, ZHP i ZSMP. W 1991 roku obiekt otrzymał w użytkowanie Ośrodek Studiów Europejskich Uniwersytetu Łódzkiego, pałac poddano renowacji i od 1993 znajduje się w nim Instytut Europejski[4].

Zobacz też

Uwagi

  1. 1 2 Autorstwo Leona Lubotynowicza nie jest pewne, choć jego podpis widnieje na kopii projektu budowli, ale często projekt ten przypisuje się architektowi Romualdowi Millerowi.

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo Łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 43 [dostęp 2011-08-27].
  2. 1 2 Stefański Krzysztof, Ludzie, którzy zbudowali Łódź. Leksykon architektów i budowniczych miasta (do 1939 r.), Łódź, 2009, s. 113.
  3. 1 2 Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer drugi. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-8-1.
  4. ↑ Towarzystwo Opieki nad Zabytkami w Łodzi, Karty Zabytki Łodzi I, Widzewska Oficyna Wydawnicza „Zora”, Łódź 2004.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.