Pałac Kierzkowskich w Radomiu
Symbol zabytku nr rej. 750/A/72 z 5.05.1972 oraz 416/A/90 z 14.02.1990
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Radom

Adres

ul. Żeromskiego 36

Styl architektoniczny

klasycyzm

Architekt

Stefan Baliński

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

1827

Ukończenie budowy

1828

Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac Kierzkowskich w Radomiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac Kierzkowskich w Radomiu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac Kierzkowskich w Radomiu”
Ziemia51°24′04,7″N 21°09′08,5″E/51,401306 21,152361

Pałac Kierzkowskich w Radomiu – zabytkowy budynek znajdujący się w Radomiu, przy ulicy Żeromskiego 36. Obiekt jest częścią szlaku turystycznego Zabytki Radomia[1].

Historia

Pałac został wybudowany w latach 1827–1829 według projektu Stefana Balińskiego, asesora budowlanego sandomierskiej komisji wojewódzkiej, jako siedziba i dom dochodowy radomskiego kupca Jana Nepomucena Kierzkowskiego. W latach trzydziestych XIX wieku w budynku miał siedzibę m.in. Trybunał Cywilny oraz archiwum akt dawnych. Do 1892 roku w budynku działało także kasyno oficerskie. W latach 1918–1939 w budynku siedzibę miała m.in. biblioteka Polskiej Macierzy Szkolnej. W okresie PRL w budynku mieściła się m.in. Państwowa Szkoła Muzyczna i biuro turystyczne Orbis. Obecnie budynek pełni funkcje usługowe[2].

Architektura

Pałac Kierzkowskich to klasycystyczny, piętrowy budynek. Dziewięcioosiowa fasada posiada płytki ryzalit ozdobiony czterema półkolumnami, zwieńczony trójkątnym tympanonem. Skrajne przęsła fasady ze ślepymi arkadami na wysokości parteru ujęte są w pilastry. Dekorację tympanonu stanowi herb Krzywda Kierzkowskich oraz inicjały pierwszego właściciela (NK). Pozostała sztukateria pochodzi z II poł. XIX wieku. Pierwotnie budynek posiadał dwa żeliwne balkony, zlikwidowane po 1961 roku[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Szlak Turystyczny Zabytki Radomia. Centrum Informacji Turystycznej w Radomiu.
  2. ↑ red. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, s. 57
  3. ↑ red. J. Łoziński, T. Wolff, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. III, z. 10, Warszawa 1961, s. 36
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.