Pałac Badenich
Sąd Apelacyjny w Warszawie
Ilustracja
Pałac Badenich (po lewej) przed 1939
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

pl. Krasińskich 3

Styl architektoniczny

klasycystyczny

Architekt

Andrzej Gołoński

Inwestor

Ignacy Badeni

Rozpoczęcie budowy

1837

Ukończenie budowy

1838

Zniszczono

1944

Odbudowano

nie odbudowano

Pierwszy właściciel

rodzina Badenich

Kolejni właściciele

II poł. XIX Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, 1920–1939 Sąd Apelacyjny

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac BadenichSąd Apelacyjny w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac BadenichSąd Apelacyjny w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac BadenichSąd Apelacyjny w Warszawie”
Ziemia52°14′55,921″N 21°00′18,270″E/52,248867 21,005075

Pałac Badenich – pałac, wzniesiony w latach 1837–1838 dla hrabiego Ignacego Badeniego, który znajdował się w Warszawie przy placu Krasińskich 3, hip 549A, pomiędzy ulicą Długą a pałacem Krasińskich. W latach międzywojennych siedziba Sądu Apelacyjnego.

Budynek uszkodzony podczas II wojny światowej, jego ruiny rozebrano pod koniec lat 50. XX wieku.

Historia

Plac Krasińskich przy Długiej, po prawej budynek komory celnej, który zostanie wchłonięty przez Pałac Badenich
Plac Krasińskich na przełomie XIX i XX wieku. W centrum Pałac Krasińskich, po lewej Pałac Badenich

Pałac wzniesiony został w latach 1837–1838 w stylu klasycystycznym według projektu architekta rządowego Andrzeja Gołońskiego dla radcy stanu hrabiego Ignacego Badeniego. W miejscu pałacu znajdował się poprzednio drewniany odwach, a gmach wchłonął południową część budynku dawnej komory celnej i zamknął jej dziedziniec. W pałacu oprócz pomieszczeń zajmowanych przez hrabiego znajdowały się mieszkania do wynajęcia.

W drugiej połowie XIX wieku ulokowało się tam Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. W latach międzywojennych mieścił się tam Sąd Apelacyjny. Budynek dotrwał do powstania warszawskiego, kiedy to uległ zniszczeniu. 2 września 1944 gruzy trafionego bombami budynku zasypały właz do kanału, którym przed kapitulacją Starego Miasta do Śródmieścia i na Żoliborz ewakuowało się kilka tysięcy osób[1].

W czasie wojny budynek został zniszczony w ok. 60%[2]. Część murów pałacu stała do końca lat 50. XX wieku, kiedy podjęto decyzję o ich zburzeniu[3]. W jego miejscu, przed biblioteką Instytutu Sztuki PAN, pozostał plac częściowo porośnięty drzewami.

Architektura

Klasycystyczny budynek o 21-osiowej elewacji frontowej od strony placu. Boniowana elewacja frontowa posiadała portyk joński, ozdobiony akroterionami na przyczółkach portyku oraz wieńcami zdobiącymi belkowanie. Znakiem charakterystycznym tego pałacu było jego wkomponowanie w architekturę placu, bowiem ustawiony pod kątem odsłaniał widok na Pałac Rzeczypospolitej. Autorem projektu placu był Henryk Marconi, a budowa pałacu zbiegła się z przebudową kościoła pijarów przy ul. Długiej na cerkiew. W tympanonie podpartym przez sześć kolumn jońskich znajdowała się płaskorzeźba przedstawiająca Psyche autorstwa rzeźbiarza Pawła Malińskiego.

Przypisy

  1. ↑ Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 766. ISBN 978-83-240-1057-8.
  2. ↑ Karol Małcużyński, Wacław Wojnacki: Zwiedzamy nową Warszawę. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1950, s. 76.
  3. ↑ Jerzy Stanisław Majewski: Plac Krasińskich 3. Gazeta Wyborcza, 2005-09-29. [dostęp 2020-01-22].

Bibliografia

  • Jerzy Stanisław Majewski: Warszawa nieodbudowana: Królestwo Polskie w latach 1815-1840. Warszawa: Veda Agencja Wydawnicza, 2009, s. 348-353. ISBN 978-83-61932-00-0.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.