Wrzód (łac. ulcus) – wykwit wtórny mający charakter otwartej rany na powierzchni skóry, błony śluzowej lub rogówki. Do wytworzenia wrzodu dochodzi w wyniku uszkodzenia tkanek wikłanego toczącymi się lokalnie procesami o charakterze zapalno-martwicowym, co skutkuje przerwaniem ciągłości nabłonka i uszkodzeniem leżących głębiej struktur tkankowych. Do bezpośrednich przyczyn powstawania wrzodów można zaliczyć uraz (fizyczny, chemiczny, termiczny), zakażenie lub niedokrwienie tkanek. Częstsze występowanie owrzodzeń skóry może być związane z pojawianiem się opornych na metycylinę szczepów gronkowca złocistego[1]. Gojenie się wrzodów zwykle przebiega z trudnościami, miewa charakter przewlekły i kończy się wytworzeniem blizny.
Zobacz też
- wrzód dwunastnicy
- wrzód żołądka (wrzód trawienny)
- wrzód aftowy
- odleżyna
- ropień
- wrzód pełzający rogówki
- wrzód drążący
- owrzodzenie troficzne
- owrzodzenie żylakowe
Przypisy
- ↑ Adam J. Singer, David A. Talan. Management of Skin Abscesses in the Era of Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus. „N Engl J Med”. 370, s. 1039-47, 2014. DOI: 10.1056/NEJMra1212788.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.