Otton Steinborn
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Otton Andrzej Steinborn

Data i miejsce urodzenia

26 maja 1868
Nowy Sumin

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1936
Toruń

Burmistrz Torunia (komisaryczny)
Okres

od 18 stycznia 1920
do 9 lutego 1921

Poprzednik

Arnold Hasse (nadburmistrz)

Następca

Bolesław Wolszlegier (komisaryczny prezydent)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Otton Andrzej Steinborn (ur. 26 maja 1868 w Nowym Suminie, zm. 4 lipca 1936 w Toruniu) – lekarz dermatolog, działacz społeczno-polityczny, burmistrz Torunia w 1920, senator I i II kadencji w latach 1926–1930.

Życiorys

Wywodził się z rodziny niemieckiej. Urodził się w Borach Tucholskich, w rodzinie Johanna, nauczyciela i kierownika szkoły, oraz Elżbiety Klemp. Ukończył progimnazjum biskupie w Pelplinie (gdzie rozpoczął naukę w 1880), a następnie uczęszczał do gimnazjum chełmińskiego, w którym przystąpił do filomatów (tajnego stowarzyszenia polskiej młodzieży). Został przymusowo przeniesiony do gimnazjum w Demmin, gdzie w 1891 zdał maturę. Początkowo studiował teologię, ale po roku przeniósł się na medycynę. Studiował w Würzburgu, Berlinie, Monachium, Rostocku i Lipsku, gdzie w 1899 obronił pracę doktorską. Po uzyskaniu doktoratu przybył do Torunia, gdzie rozpoczął praktykę lekarską. Działał w Towarzystwie Naukowym w Toruniu (w 1906 zasiadł w jego zarządzie).

W czasie I wojny światowej był lekarzem w armii niemieckiej. Występował w obronie praw narodowych ludności polskiej, osobiście kierował przygotowaniami do powitania Wojska Polskiego w Toruniu. Po zakończeniu wojny był prezesem powstałej w listopadzie 1918 Polskiej Rady Ludowej w Toruniu. Jako reprezentant ludności polskiej powitał wojsko 18 stycznia 1920, które wkroczyło do miasta. Tegoż samego dnia objął stanowisko komisarycznego burmistrza Torunia. Pełnił tę funkcję do 9 lutego 1921. Działał potem w Narodowej Partii Robotniczej. W latach 1921–1933 był radnym Torunia. 27 marca 1926 złożył ślubowanie, obejmując mandat senatora Rzeczypospolitej I kadencji na miejsce Juliana Szychowskiego, który zrzekł się mandatu. Był również senatorem II kadencji (1928–1930) z województwa pomorskiego z listy Narodowej Partii Robotniczej[1].

15 października 1900 ożenił się z Heleną Tomilą z Kawczyńskich (1875–1952). Mieli synów Witolda (1901–1983) i Adama (1903–1982) oraz córkę Bognę (1911–1985)[2]. Jego wnuczką jest Bożena Steinborn, historyk sztuki i była kurator wrocławskiego Muzeum Narodowego[3].

Zmarł w Toruniu. Został pochowany na cmentarzu św. Jerzego[4].

Ordery i odznaczenia

Członkowie Zarządu Konfraterni Artystów w Toruniu (1935). Otton Steinborn (z brodą).

Przypisy

Grób Ottona i Heleny Steinbornów na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu
  1. ↑ Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 13, 165–166.
  2. ↑ Otto Steinborn [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-04-14].
  3. ↑ Dziadek Otton i niepodległa Polska, „Nowości”, 16 stycznia 2015
  4. ↑ Niedzielska 1992 ↓, s. 44.
  5. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”.
  6. ↑ M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1253 „za zasługi, położone na polu pracy intelektualnej na Pomorzu”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.