Otto Braun
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1900
Ismaning

Data śmierci

15 sierpnia 1974

Przynależność polityczna

KPD

Odznaczenia
Złoty Order Zasługi dla Ojczyzny (NRD) Nagroda Państwowa NRD
Otto Braun (w środku)

Otto Braun (chiń. 李德 Lǐ Dé, dosł. Li Niemiec; ur. 28 września 1900 w Ismaning, zm. 15 sierpnia 1974 w Warnie) – niemiecki komunista.

Wychowywał się w sierocińcu; w wieku 18 lat, niedługo przed końcem I wojny światowej, został powołany do wojska. Po zakończeniu wojny związał się z ruchem komunistycznym. Był działaczem KPD, w której doszedł do stanowiska Kierownika Informacji Rzeszy (Reichsnachrichtenleiter)[1]. Angażował się w działalność Bawarskiej Republiki Rad.

Kilkukrotnie aresztowany za działalność komunistyczną, 11 kwietnia 1928 roku uciekł z berlińskiego więzienia i wyemigrował do ZSRR[2]. W Moskwie kształcił się w Akademii Wojskowej, po czym w 1932 roku został wysłany do Chin jako wojskowy doradca Kominternu przy KC KPCh[3].

Przebywał w Harbinie, a następnie w Szanghaju[2], skąd we wrześniu 1933 roku przebrany za turystę przedostał się do prowincji Jiangxi, na terytorium proklamowanej przez komunistów Chińskiej Republiki Rad. Był jedynym cudzoziemcem, który wziął udział w Długim Marszu[3]. Brał udział w naradzie, która zadecydowała o jego rozpoczęciu[4], podejrzewa się nawet, że miał istotny wpływ na podjęcie tej decyzji.

Na konferencji w Zunyi w styczniu 1935 roku i przejęciu władzy w KPCh przez Mao Zedonga Braun został poddany krytyce; zarzucono mu błędy taktyczne i operacyjne[1]. Odsunięty Braun w 1939 roku powrócił do ZSRR[3], gdzie pracował jako tłumacz, redaktor i nauczyciel[2].

Do Niemiec powrócił dopiero w 1954 roku, pięć lat to utworzeniu NRD. Liczył na stanowisko w siłach zbrojnych, powierzono mu jednak zadanie zredagowania 40-tomowej edycji dzieł Lenina w języku niemieckim[1]. W 1961 roku został przewodniczącym Związku Pisarzy NRD. Za chęć wprowadzenia twórczych dyskusji literackich w miejsce ideologicznej propagandy dwa lata później został usunięty z tego stanowiska[1].

W 1969 roku na łamach enerdowskiego tygodnika „Horizont” opublikował swoje wspomnienia z pobytu w Chinach pt. Od Szanghaju do Yan’an (Von Shanghai bis Jänan), w których ostro skrytykował Mao. Na fali narastającego wówczas konfliktu radziecko-chińskiego został wciągnięty w tryby antychińskiej propagandy. W 1973 roku ukazały się jego Zapiski chińskie (Chinesische Aufzeichnungen), o wyraźnie antymaoistowskiej wymowie[1]. Odznaczony Orderem Karla Marksa oraz Orderem Zasług dla Ojczyzny (NRD) (1967).

Zmarł 15 sierpnia 1974 roku podczas urlopu w Bułgarii[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Maos deutscher Helfer. einestages.spiegel.de. [dostęp 2010-02-25]. (niem.).
  2. 1 2 3 China and intelligence history. litten.de. [dostęp 2010-02-25]. (ang.).
  3. 1 2 3 Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004, s. 386. ISBN 83-88542-68-0.
  4. ↑ Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004, s. 151. ISBN 83-88542-68-0.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.