Otmęt
część Krapkowic
Ilustracja
Byłe Śląskie Zakłady Przemysłu Skórzanego „Otmęt” (2006)
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

krapkowicki

Gmina

Krapkowice

Miasto

Krapkowice

SIMC

0965690

Położenie na mapie Krapkowic
Mapa konturowa Krapkowic, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Otmęt”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Otmęt”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Otmęt”
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego
Mapa konturowa powiatu krapkowickiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Otmęt”
Położenie na mapie gminy Krapkowice
Mapa konturowa gminy Krapkowice, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Otmęt”
Ziemia50°28′58″N 17°58′33″E/50,482778 17,975833

Otmęt (do 1946 Odmęt; niem. Ottmuth[1], czes. Otmút) – dzielnica Krapkowic, do 1961 wieś, w latach 1945–1954 siedziba gminy Otmęt.

Do historii miejscowości weszło uruchomienie w 1931 zakładów Baťa.

Opis

W Otmęcie swoje siedziby mają m.in. krapkowicki Urząd Miasta, Starostwo Powiatowe oraz Straż Pożarna. Znajdują się tu również dwa kościoły: zabytkowy pw. Wniebowzięcia NMP oraz współczesny pw. Ducha Świętego.

Nazwa

Nazwa miejscowości pochodzi od polskiego słowa odmęt oznaczającego głęboką, wzburzoną wodę. Polską nazwę Otmęt oraz niemiecką Ottmuth wymienia w 1896 śląski pisarz Konstanty Damrot w książce o nazewnictwie miejscowym na Śląsku[2]. Damrot w swojej książce wymienia również starsze nazwy z łacińskich dokumentów z 1425 – Othmuch i z 1450 – Othmenth.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego (1880–1902) podaje polską nazwę Odmęt (i niemiecką Ottmuth)[3].

Historia

W II połowie XIII wieku Poltek z Szybowic, ówczesny właściciel Otmętu, przekazał miejscowość klasztorowi cystersów w Jemielnicy. Po śmierci Poltka ok. 1299, jego synowie Jaksa i Teodoryk odzyskali dobra[4].

W 1910 roku 990 mieszkańców mówiło w języku polskim, natomiast 154 osoby posługiwały się językiem niemieckim. W wyborach komunalnych w listopadzie 1919 roku 53 głosy oddano na kandydatów z list polskich, którzy zdobyli łącznie 2 z 9 mandatów. Podczas plebiscytu w 1921 roku uprawnionych do głosowania było 777 mieszkańców (w tym 157 emigrantów). Za Polską głosowały 93 osoby, za Niemcami 655 osób. W Otmęcie toczyły się walki w ramach III powstania śląskiego. 15 maja miejscowość została zajęta przez polskie wojsko, które jednak 2 dni później rozkazem dowództwa zostało zmuszone do wycofania. Otmęt stanowił zaplecze pod rozpoczynający się 21 maja atak w kierunku Góry św. Anny. Na początku czerwca do miejscowości wkroczyły wojska alianckie, które stworzyły strefę buforową między walczącymi stronami[5].

W 1945-1954 Otmęt był siedzibą gminy Otmęt, zniesionej podczas reformy administracji i utworzono gromadę Otmęt, zanim ta zaczęła funkcjonować zniesiono ją zmieniając na osiedle, które włączono do Krapkowic 1.01.1962 r.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:

  • kościół par. pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, zbudowany prawdopodobnie przez zakon templariuszy[7], najstarsza wzmianka o nim pochodzi z 1223 r. – z początków XIII wieku, przebudowany w kolejnych wiekach: XIV w., XVIII w., i znacznie rozbudowany w latach 1912–1914
  • ruiny zamku rycerskiego nad Odrą, zbudowanego prawdopodobnie w XIV wieku, XVI/XVII w., gruntownie przebudowanego w XVIII wieku, w ruinie od połowy XIX wieku, wedle legendy zbudowany przez templariuszy; wieża zamku w 1723 r. przyłączona została do kościoła i zachowała się do dnia dzisiejszego.
  • park, z XIX w.

inne zabytki:

  • mury kościelne, XVI-wieczne, ze strzelnicami i śladami pomostów.

Znani otmętowianie

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  2. ↑ Konstanty Damrot, „Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde”, Verlag von Felix Kasprzyk Beuthen 1896.
  3. ↑ Otmęt – Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, T. VII, s. 379.
  4. ↑ Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020, s. 864. ISBN 978-83-954314-5-6.
  5. ↑ Encyklopedia powstań śląskich, Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982.
  6. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 50.
  7. ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII. Warszawa: 1880–1902, s. 379.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.