Ostra choroba retrowirusowa (ang. acute HIV infection, primary HIV infection, acute seroconversion syndrome) – pierwsza faza zakażenia wirusem HIV, pojawiająca się przed fazą latencji (ukrycia) i pełnoobjawowego AIDS[1].
Objawy
Ostra choroba retrowirusowa rozwija się od kilku dni do kilku tygodni (zwykle 2–4 tygodnie) po zakażeniu wirusem. U większości pacjentów pojawiają się objawy podobne do grypy, gorączka, limfadenopatia (powiększone węzły chłonne), bóle mięśni, wysypka[2], bóle głowy, wymioty itd. Pacjenci mogą mieć wszystkie z powyższych objawów, część z nich lub żadne. Stan ten może trwać od kilku dni do nawet 10 tygodni, zwykle jednak mija po ok. 2 tygodniach[3].
W bardzo rzadkich przypadkach pojawia się objaw Bella[4].
Ostra choroba retrowirusowa bywa często mylnie diagnozowana np. jako grypa lub angina. Właściwe rozpoznanie ma jednak istotne znaczenie[5], m.in. ze względu na fakt, że pacjent posiada wysoki poziom zaraźliwości. Szacuje się, że nawet połowa nowych zakażeń HIV nastąpiła niedługo po zakażeniu i w trakcie trwania choroby[6].
Jak wykazują badania medyczne, im cięższe objawy i dłuższy okres trwania choroby tym szybszy jest postęp infekcji i przejście do fazy AIDS[7]. Rozpoznanie ostrej choroby retrowirusowej jest ważne, gdyż zaraźliwość jest w tym okresie zwiększona[8].
Objaw chorobowy | Czułość |
Gorączka | 88% |
Złe samopoczucie | 73% |
Bóle mięśniowe | 60% |
Wysypka | 58% |
Bóle głowy | 55% |
Nocne pocenie | 50% |
Ból gardła | 43% |
Limfadenopatia | 38% |
Bóle stawów | 28% |
Zatkanie nosa | 18% |
Przyczyny
Podczas choroby następuje intensywne namnażanie się wirusa. Wiremia w okresie choroby przekracza wartość 100 tys./ml i może dojść nawet do kilkunastu milionów[9].
Przypisy
- ↑ Israel Davidsohn, William D. James, John Bernard Henry, Timothy G. Berger, Clinical diagnosis by laboratory methods, Dirk M. Elston, Richard B. Odom: Andrews' diseases of the skin: clinical dermatology. Philadelphia: Saunders Elsevier, 2006, s. 416. ISBN 0-7216-2921-0.
- ↑ wrongdiagnosis.com skin rash causes
- ↑ Kahn JO., Walker BD. Acute human immunodeficiency virus type 1 infection.. „The New England journal of medicine”. 1 (339), s. 33–9, lipiec 1998. PMID: 9647878.
- ↑ Serrano P., Hernández N., Arroyo JA., de Llobet JM., Domingo P. Bilateral Bell palsy and acute HIV type 1 infection: report of 2 cases and review.. „Clinical infectious diseases : an official publication of the Infectious Diseases Society of America”. 6 (44), s. e57–61, marzec 2007. DOI: 10.1086/511876. PMID: 17304442.
- ↑ Daar ES, Little S, Pitt J, et al., Diagnosis of primary HIV-1 infection. Los Angeles County Primary HIV Infection Recruitment Network, Ann. Intern. Med., 134, ss. 25–9, 2001
- ↑ Primary HIV infection responsible for half of all HIV transmission in Quebec. [dostęp 2009-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-17)].
- ↑ HIV & AIDS Information :: Factsheet Primary infection [online], www.aidsmap.com [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-14] .
- 1 2 Daar ES., Little S., Pitt J., Santangelo J., Ho P., Harawa N., Kerndt P., Glorgi JV., Bai J., Gaut P., Richman DD., Mandel S., Nichols S. Diagnosis of primary HIV-1 infection. Los Angeles County Primary HIV Infection Recruitment Network.. „Annals of internal medicine”. 1 (134), s. 25–9, styczeń 2001. PMID: 11187417.
- ↑ Piatak M., Saag MS., Yang LC., Clark SJ., Kappes JC., Luk KC., Hahn BH., Shaw GM., Lifson JD. High levels of HIV-1 in plasma during all stages of infection determined by competitive PCR.. „Science (New York, N.Y.)”. 5102 (259), s. 1749–54, marzec 1993. PMID: 8096089.
Linki zewnętrzne
- Objawy zakażenia wirusem HIV. hiv-symptoms.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-18)].
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.