Order Obojga Sycylii
Ordre Royal des Deux-Siciles
Ordine reale delle Due Sicilie
Awers
Awers insygniów komandorskich i kawalerskich
Awers
Awers odznak
Gwiazda
Gwiazda
Baretka
Baretka
Ustanowiono

22 lutego 1808

Wycofano

1 stycznia 1819

Dewiza

PRO RENOVATA PATRIA
(ZA ODRODZONĄ OJCZYZNĘ)

Powiązane

inne ordery ery napoleońskiej:
Order Legii Honorowej, Order Korony Żelaznej, Order Unii, Order Królewski Hiszpanii, Order Korony Westfalii, Order Cesarski Zjednoczenia, Order Trzech Złotych Run

Order Królewski Obojga Sycylii pot. Krzyż Neapolitański (fr. Ordre Royal des Deux-Siciles, wł. Ordine reale delle Due Sicilie) – odznaczenie Królestwa Neapolu, ustanowione przez Józefa Bonaparte, nieco zmieniony przez jego następcę Joachima I Napoleona (Murata)[1], nadawane w latach 1808-1819. Zastąpione przez Ferdynanda IV Burbona, późniejszego króla Obojga Sycylii, nowym Orderem Wojskowym św. Jerzego od Połączenia, którego insygnia wręczono wszystkim żyjącym odznaczonym wcześniejszym orderem, który ci musieli zwrócić.

Podział na klasy

Podzielony był na trzy klasy, z limitem osób odznaczonych od 1 sierpnia 1808:

  • I klasa – Dygnitarz (Dignitari) – 50 osób, noszony na wielkiej wstędze lub łańcuchu z gwiazdą
  • II klasa – Komandor (Commendatore) – 100 nadań, wieszany na wstędze na szyi
  • III klasa – Kawaler (Cavaliere) – 650 osób[1], przypinany na wstążce do lewej piersi
Kawaler Komandor Dygnitarz

Odznaczeni

Spośród Polaków order otrzymali:

I klasę – Dygnitarze

ks. Józef Poniatowski (1809)[1], ks. Antoni Paweł Sułkowski (1813)[1][2], gen. Aleksander Rożniecki[2], hr. Stanisław Kostka Zamoyski (1810)[2]

II klasę – Komandorzy

gen. Józef Benedykt Łączyński (1814)[1]

III klasę – Kawalerowie

mjr Aleksander Alfonce (1813)[2], mjr Józef Axamitowski (1813)[2], Paweł Biały[2], kpt. Aleksander Błędowski[2], kpt. Jan Belke[2], szef szw. Stanisław Denhoff (1815)[2], gen. Hipolit Falkowski (1814)[1][2], Edward Gierałdowski (1813)[2], gen. Maurycy Hauke[2], por. Józef Jankowski[2], szef szw. Jan Paweł Jerzmanowski[2], por. Adam Kasperowski[2], por. Jan Kicki[2], kpt. Ludwik Kicki (1814)[2], gen. Izydor Krasiński[2], gen. Józef Antoni Kossakowski (1813)[1], płk Józef Dominik Kossakowski (1813)[3], gen. Jan Krukowiecki (1814)[1][2], kpt. Dominik Kwiatkowski[2], kpt. Jakub Walenty Lewiński (1813)[2], kpt. Wojciech Jerzy Lipowski (1815)[2], gen. Karol Morawski[1] (1814)[2], gen. Józef Niemojewski[1] (1814)[2], płk Józef Nowicki[1] (1814)[2], płk Aleksander Oborski (1814)[2], por. Tadeusz Ostrowski[2], por. Artur Potocki[2], por. Józef Radzimiński (1813)[2], płk Jakub Redel[1] (1813)[2], szef szw. Jan Chryzostom Schwerin (1814)[2], kpt. Wacław Sierakowski (1814)[2], płk Maciej Straszewski[2], szef szw. Wincenty Szeptycki[4], mjr Pantaleon Świdziński[2], płk Marcin Amor Tarnowski[2], gen. Józef Toliński (1812)[1], szef szw. Stanisław Dunin Wąsowicz (1813)[2], gen. Edward Żółtowski (1814)[1][2].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Tadeusz Jeziorowski: The Napoleonic Orders. Ordery Napoleońskie. Warszawa: Karabela, 2018, s. 65, 71-75, 147-148.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 Stanisław Łoza. Order Obojga Sycylii zwany Neapolitańskim. „Żołnierz Polski. Pismo poświęcone czynowi i doli żołnierza polskiego”. Nr 18 (350). Rok V. 1923. s. 15-17.
  3. ↑ Irena Homola: Kossakowski Józef Dominik h. Ślepowron, przydomek Korwin (1771–1840). [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XIV, 1968-1969 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-17)].
  4. ↑ Michał Baczkowski: Szeptycki Wincenty Wiktor Leon (1782–1836). [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XLVIII/2012-2013 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-11-19].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.